Een Paasverhaal met herinneringen
Homilie
Eucharistie viering
voor Lilly
Deze Homilie werd opgemaakt en
voorgelezen door
Eerwaarde Heer Paul Smets
Kanselier Bisdom Antwerpen
ter gelegenheid voor de Eucharistie
viering van Lilly
Homilie bij de uitvaart
van mevrouw Lilly Van Mieghem
Onze-Lieve- Vrouwe Kathedraal te Antwerpen Donderdag 9 april 2015
Lieve familie, waarde vrienden,
Afgelopen zondag vierden we Pasen: het feest van de overwinning van het leven op de dood.
Dat grote mysterie, dat hoopvol perspectief van Jezus' verrijzenis wordt ons in het paasverhaal getekend met eenvoudige beelden ...
Het gaat daarin enkel over een leeg graf in de stille rust van de ontluikende dag met aIleen wat getjirp van vogels en
over witte gedaanten die zeggen 'Vreest niet' ...
Een tafereel: zo eenvoudig ...
En toch is dat voor ons nog altijd hét bevrijdend antwoord op de wanhopige gebeurtenissen die er aan vooraf gingen:
de gevangenneming van Jezus, mishandeling, lijden en dood.
Ineens is het windstil geworden. De storm is gaan liggen en de prille lentezon komt op.
Niet de duisternis, niet de dood, de chaos en de wanhoop hebben het laatste woord ...
Neen, de overwinning ligt bij hei leven, bij God!.
Het lijden is voorbij. Weg is de dood ...
En dit open graf wordt ook onze opening op de toekomst, want, Christus is verrezen!
En in die verrijzenis mag nu ook Lilly delen.
Zij is niet meer hier onder ons, maar ze leeft nu ten volle bij God, haar Schepper.
Dat geloof moet ons sterk maken in het gevoel van pijn en verdriet dat er nu bij ons achterblijft. En dat is normaal.
Want iemand loslaten die zó véel voor ons betekend heeft
als Mama en Oema, dat doet zeer en daar ben je niet direct mee klaar ...
Het leven van Lilly was een geschenk uit de hemel voor allen die haar gekend hebben.
En dat was ze natuurlijk op de eerste plaats vast en zeker voor u Reimond. sinds u haar 52 jaar geleden op 31 maart 1963 leerde kennen, wonderwel uitgerekend op dezelfde dag dat ze overleden is.
Het levenspad dat u met haar hebt mogen delen was 'n mooi geschenk! Uw Lilly was iemand van een bijzonder gehalte. Een geliefde partner ... Ze was een vrouw die steeds eenvoudig bleef, maar niet zonder betekenis. Neen, daarvoor bezat ze te veel mooie karaktertrekken en levenskwaliteiten .
In de tekst die jullie me schreven omtrent haar levensloop als echtgenote, moeder en grootmoeder heb ik de ware en mooie persoonlijkheid van Lilly gaan bevroeden. Haar aandacht en liefde gingen steeds op de eerste plaats uit naar de anderen. Zelf cijferde ze zich weg.
Maar voor wie haar nodig had bezat ze een groot hart. Een heel groot! Lilly ging altijd in positieve dialoog. Je won er altijd bij om met haar te praten. Ze toonde veel geduld en kon luisteren naar wat je ter harte ging. Een van haar uitspraken bij gesprekken was: "Volg uw gevoel,
dan komt het wel goed!" Zelf kon ze je doen besluiten dat haar ideeën uiteindelijk toch wel de beste waren.
Haar groot en diep geloof was haar houvast. Hierin volgde ze graag inspirerende lectuur en duiding's programma's.
Vanuit haar geloof was gedrevenheid dé grote drijfveer in al wat ze plande en deed. Als ze ergens van overtuigd was, ging ze er ook voor ... Uitstellen of nutteloos wachten stond niet in haar woordenboek.
Ze genoot ervan als anderen het goed hadden en gelukkig waren, óók al had ze zelfs heel wat verdriet te verwerken.
Als moeder verloor ze vier van haar 6 kinderen. Eerst haar dochtertje Anouchka bij de geboorte. Dan de vreselijke klap bij de twee ongevallen waarbij ze haar zonen Stephaen (24) en daarna Yvan (26) moest afgeven. En tenslotte nog het overlijden van haar 33-jarige dochter Phaedra,
vlak na de bevalling van haar kleinkind.
Ook in deze verschrikkelijke gebeurtenis bleef Lilly staande dankzij de kracht van haar geloof
Ze schreefhaar gevoelens uit, het verdriet en de pijn, die ze deelde met u, Reimond. Een van die tekstjes staat ook vermeld op haar eigen gedachtenis prentje dat ons straks zal worden aangeboden. Ik citeer hierbij graag haar diepe geloofsgetuigenis:
Je bent niet dood ... De Heer heeft je geroepen bij Hem te wonen in zijn glanzend huis. Je hoeft geen rust en vrede meer te zoeken.
Je hebt ze nu, want je bent veilig thuis ... Ie bent niet dood, maar ach ... ik mis je zoals een mens zijn meest geliefde mist ...
Die vele jaren Wij' zijn nooit meer uit te wissen, en ik geloof ...
Je bent niet dood. God kan zich niet vergissen" - Tot zover het citaat van Lilly.
Haar rotsvast geloof was haar levenskenmerk. Ze werd erdoor getroost. Iedere dag haast ging ze naar het kerkhof. Ze zocht er stilte en bezinning en kwam er steeds weer gesterkt van terug.
Haar eigen leed dat ze te dragen had zou ze nooit laten voelen hebben naar anderen toe. Neen. Voor de haren en voor vele anderen bleef
zij immer weer een steun en toeverlaat. "Liefde geven" was haar grote en mooie levens devies. Altijd opnieuw. Het was hei geheim dat haar gelukkig maakte. Voor haar kleinkinderen was ze steeds behulpzaam.
Op hun beurt genoten ze van Oema die hen zoveel vreugde en liefde gaf! Een van hen getuigt dat ze een boompje in haar tuin had waar zaadjes aanhingen voor de vogeltjes. Oema ging dan aan de kop van de grote tafel in de woonkamer zitten met een krantje zodat ze zicht had op de aanvliegende vogeltjes die aan de zaadjes kwamen eten. Ze genoot daarvan en kon er weI uren naar kijken ...
Bij haar eigen geboorte, bij het begin van de Wereldoorlog in 1940, leek het niet goed te gaan met Lilly. De dokters hadden haar al zo goed als 'opgegeven', Er werd zelfs al een klein wit kistje gemaakt.
Maar ze kwam er door en haar levensverhaal zou een zegen en Godsgeschenk worden voor de haren.
Daarom ook was de ontreddering zo groot toen ze in 1998 ernstig ziek werd. Het begin van een sluipend en niet ophoudend proces dat Lilly moest doormaken en dat haar uiteindelijk zou neerhalen.
Maar ook daarin putte zij weer de kracht van haar geloof Het deed haar die geruststellende woorden zeggen: "En, ja, mocht er dan iets met
me gebeuren, weet dan dat ik ons mannen terug zal zien die me zeker zullen staan opwachten" ...
En met die ongelooflijke kracht heeft ze haar einde aanvaard en haar leven in Gods' handen gelegd. Vol vertrouwen.
Lilly, ik zal u erg missen hier in de kathedraal, waar ge samen met uw lieve Reimond zondag na zondag samen op post waart, hier op de eerste rij, nadat ge voor de mis even waart gaan bidden bij Onze-Lieve¬Vrouwen er wat kaarsjes liet branden ...
Nu ben je zelf in het Zicht hierboven. Het Licht en de warmte van die God, waarin gij zo hebt geloofd en waarvoor gij zo hebt geleefd.
Hij omhelst u nu. Uw naam blijft verder Leven in Zijn hand en in ons eigen hart, waarin die naam gegrift blijft. Voor altijd.
Want ... je bent niet dood maar leeft! In dat Mysterie van de verrijzenis en in het Licht van Pasen.
Amen.
