Willy Strobbe (†06/06/2017)

Willy, elke donderdag en vrijdag was je erbij om de broodjes te bezorgen aan onze klanten. En dan ineens ben je er niet meer, dit had niemand verwacht... Innige deelneming en veel sterkte aan alle familie en vrienden.

Veel sterkte toegewenst aan de ganse familie vanwege Vogel Import Export NV (collega's van Ana Amaral)

Aller liefste (bompa) 16jaar heb je in men leven geweest . we hebben zoveel mooi mommente gehad die heel top waren.je bent nog zo jong PLOS kreeg ik het nieuws tehoren ik geloofde het niet tot ik van je afscheid moest nemen .

We zeggen geen grote woorden maar hopen dat een klein gebaar als dit volstaat. Nu is er bij jullie alleen nog de stilte, het verdriet en de pijn,wat eigenlijk nog niet had mogen zijn ! Veel te vroeg en zo plots... De diepste wond wordt met de tijd verzacht . Maar de mooie herinnering aan will houd je. Die raken jullie en zelfs wij niet kwijt. Gecondoleerd aan gans de familie en vrienden & kennissen van will.

Hey will Waarom ?dat is de vraag die ik me stel .ik kan het nog steeds niet geloven dat jij er niet meer bent .ik ben blij dat ik toch zoveel herinneringen met je heb .onze reizen en het plezier dat we hadden zal ik nooit vergeten .jij was altijd opgewekt en wou nog zoveel doen . Ik begrijp het niet. ...waarom jij ? Nooit gedacht dat ik jouw begrafenis zou moeten meemaken en eerlijk, dit is in mijn woorden gezegd kut. Ik ben mijn maatje en enige schoonbroer kwijt en moet nu zoals iedereen leven met jouw gemis. Ben blij dat ik jou heb gekent en zal je nooit vergeten . Ik hoop dat ik je ooit hierboven tegenkom en je kan uitschelden voor het feit dat jij ons hebt verlaten ....Voor altijd in men hart ...Je schoonzus

Voor altijd Nonkel Will... Dag Will, Eigenlijk denk ik wel dat ik je nonkel Will mag noemen. Na al die jaren dat je aan de zijde hebt gestaan van mijn tante, na de zoveelste kerstdiner die je deelde met mijn moeder en met mijn zussen , na al die mooie momenten die je in mijn familie bracht , noem ik je graag heel oprecht: Nonkel Will. Je was een beetje de rode draad in onze familie . Eentje die de één met de andere verbond, en weer terug . Zonder zelf in de knoop te geraken. Zonder meningen te hebben . Of teleurgesteld te zijn in die ander. Je was altijd goedlachs, stond meteen klaar voor zij die je nodig hadden. Zelfs voor zij die je al even geen "goedendag" meer hadden gezegd. Je hield van vele kleine dingen. Van een wandeling door de stad , van lekker eten , van de zon op je gezicht. Dat werd mij zo verteld. Want heel eerlijk ? Nu het niet meer kan , heb ik spijt. Spijt dat ik nooit de tijd heb genomen zelf te ontdekken hoe lief en oprecht je eigenlijk was. Spijt dat ik je in al die jaren als "vriend van " heb beschouwd. Dat terwijl we eigenlijk net zo goed vrienden konden zijn . Maar ik ben je dankbaar. Voor de vele dingen die ik vanop afstand heb kunnen waarnemen. Voor de mooie herinneringen en voor de helpende hand die je aan mijn kleine zussen gaf. Voor de fijne vakantie of gezellige feestjes die je doorbracht in gezelschap van mijn tante , moeder en zussen. Ze hadden je lief. Enorm . Dus ik kan niet anders dan jou ook lief te hebben. Man , wat zullen we jou ongelofelijk hard missen! De hemel staat vol met sterren. Vele zijn afkomstig uit onze , steeds kleiner wordende, familie. Ik weet dat je daar niet alleen bent. Integendeel. Volgens mij zijn jullie daar bijna in de meerderheid. En dat geeft mij een veilig gevoel. Zoveel sterren die over ons zullen waken! We zullen wachten op de regenboog die aan de horizon zal verschijnen . Eentje die jou weer heel even met onze aarde verbindt en je de kans zal geven ons te vertellen : "Het gaat me hier goed" Dat hoop ik . Dat je daar net zo gelukkig wordt als hier. Nog voor een allerlaatste keer! Dankjewel! Voor alles! Stacy