Afscheid van een vriend
Beste John,Dat het leven rare wendingen kan nemen, wordt nu nog maar eens bewezen. Wij hadden plannen om samen met jullie nieuw leven in ons gezin te vieren met de babyborrel van Merel en ook met de eerste communie van ons Jade. In tegenstelling komen wij naar jullie omdat het leven beslist heeft om afscheid te nemen van u.
Woorden schieten te kort om dit te verklaren en er zijn ook bij mij al heel wat tranen gevloeid als ik er moet aan denken. De gebeurtenissen met mijn eigen moeder liggen nog vers in mijn geheugen. We hebben er vaak genoeg over gesproken op het werk, want dat typeerde u. Steeds interesse tonen in anderen, dat terwijl jij ook je eigen kruis te dragen had.
Ik heb je leren kennen zo'n 10 jaar geleden toen ik een nieuwe stap zette in mijn loopbaan. Jij kwam meteen een praatje slaan op je eigen gekende manier, met een kwinkslag en een grappige quote en zo heb ik het graag. Je hebt me geholpen daar waar ik vast liep en met de tijd werden we meer dan "baas" en "operator", we werden intiemer met elkaar en kende meer van elkaars privé leven. Mijn relatie met An, mijn bouw, de problemen om kinderen te krijgen en dan uiteindelijk toch de gelukkige momenten, eens de kinderwens vorm kreeg.
Aan de andere kant waren er uw beslommeringen thuis en vooral uw gezondheid. Dat het uiteindelijk allemaal nog zo snel zou gaan, dat had niemand gedacht.
Uw collega's op de lijn zijn allemaal met verstomming geslagen en daar waar men vaak zegt dat er een slechte mentaliteit zit op die lijn, daar is nu iedereen in rouw, iedereen treurt, zonder uitzondering, want "John Piston" was geliefd op de lijn. Altijd klaar met een lach en een grap, het opnemen voor anderen als jij vond dat ze onrechtvaardig behandeld waren, luidop zingen, ook al liepen er klanten of andere belangrijke mensen langs, het was allemaal een teken dat jij je goed voelde. Dat ik dit de laatste maanden niet meer hoorde, maakte voor mij veel duidelijk namelijk dat het niet goed met je ging.
Ik kan me voorstellen dat de laatste maanden heel pijnlijk zullen geweest zijn, zowel fysiek, maar ook mentaal. Afscheid nemen van al wie je dierbaar was, dat kan je nergens leren, maar weet dat ik je nooit zal vergeten !
Als mijn tijd ooit gekomen zal zijn, dan weet ik dat er altijd iemand op mij zal zitten wachten die me met een stevige handdruk, een lach, iets lekkers om te eten en te drinken met open armen zal opwachten. Ik kan niet zeggen dat ik er naar uitkijk, maar als het zo ver is, dan gaan we er daar een goei lap op geven. Het ga je goed mijn vriend, neem nu maar de rust die je verdient !!Lieve Ilse, Lotte, Toon, Tinne en Fien,
Voor jullie breken er nu harde tijden aan, want dit verwerk je niet op een paar dagen. Tijd heelt alle wonden zeggen ze en voor een stuk is dat waar, maar het verlies blijft. Tracht de mooie momenten te koesteren en de andere een plaats te geven. Ga verder met jullie leven, zoek troost bij elkaar en praat, praat vooral over jullie gevoelens en over wat een prachtige man en papa jullie hadden. Hij zal toekijken en lachen en zien dat jullie het voortreffelijk doen.
Als de tijd er rijp voor is, dan zijn jullie welkom bij ons !! Een hapje, een drankje, herinneringen ophalen en vooral genieten van het leven, want als er één ding is wat we hieruit moeten leren, is het vooral dat. We mogen geen kans laten voorbij gaan om te genieten, want voor we het beseffen is het voorbij.Wij wensen jullie heel veel sterkte in deze donkere periode.Werner, An, Jade, Liv, Daan en Merel
