Chris Beirens (†26/12/2015)

Gemis Nog steeds, op een klein onbewaakt moment besef ik: ze is er niet meer. En ze komt ook nooit meer terug. En in die kleine momentjes mis ik je. Dikke knuffel van je petekind xxx

Chris, ik verwachtte dit niet toen ik je zocht. Jij blijft in mijn herinnering als een prachtige vrouw met het hart op de juiste plaats. Ik ben blij dat ik jou heb gekend en ben dankbaar voor de reizen in jouw gezelschap.

Hey Chris, ik zal je missen. Na de dood van Nick heb je me heel hard gesteund, terwijl jezelf zoveel verdriet had, dat zal ik nooit maar dan ook nooit vergeten. Doe hem in ieder geval de groeten daarwaar het ook is

De hemel is een ster rijker. Lieve Chris, Toen Ellen me enkele dagen geleden vroeg : "Hoe ken jij mama eigenlijk ?", was ik vertrokken in mijn hoofd en in mijn hart naar zo'n kleine 20 jaar geleden.... Ik leerde je kennen via een gemeenschappelijk vriend die vond dat wij elkaar maar eens moesten ontmoeten, want zei hij : "Ik heb een prachtige madam leren kennen met een hoofd vol plannen en het hart op de juiste plaats." We spraken af met 3 in het Zuiderpershuis. Veel gepraat (alsof we elkaar al jaren kenden), lekker hapje gegeten en na uren vertrokken met de zekerheid dat we elkaar zonder twijfel gingen terugzien. Je plannen voor Afrika groeiden en werden meer en meer realiteit, ik volgde alles met veel interesse en besloot je te helpen. Ik sprak de directeur aan van het ziekenhuis waar ik toen als verpleegkundige werkte en ja, we mochten gratis heel wat (verouderd) medisch materiaal komen uitkiezen voor jouw project in Burkina Faso. Een zonnige warme dag, wij 2 op de zolder van het St-Jozefziekenhuis in Bornem. Lachen gieren brullen..... maar vooral zoveel oprechte dankbaarheid van jou voor dit kleine gebaar van mij. Dit zou je nooit vergeten (zei je wel 10 keer) Voor mij een kleine moeite, voor jou een wereld van verschil. Een kleine vrachtwagen volgeladen met rolstoelen, perfusiestaanders, kinderbedjes, instrumenten.... en wij met onze chauffeur richting Brasschaat. Voortaan zat je in mijn leven en in mijn hart. Even verloren we mekaar wat uit het oog (wegens drukke levens en zoals dat gaat), maar toen dook je op via facebook en we waren weer vertrokken. Ik kwam in Zoersel wonen en Deurne lag in mijn achtertuin. We zagen elkaar niet wekelijks, zelfs niet elke maand.... maar elke ontmoeting was er één met hart en ziel. Ik ken maar weinig mensen die zo oprecht in een vriendschap zijn. Je plotse heengaan heeft me diep geraakt. Ik was je zo graag nog eens tegengekomen.... maar soms kleurt het leven anders.... Vaarwel Chris.... Vaak was je de ster van het veld, nu ben je een mooie ster aan de hemel. Claire

Het leven kan soms raar lopen ,veel sterkte!