Paul De Knop (†04/08/2022)

Innige deelneming bij dit veel te vroeg heengaan. Heel fijne herinnering aan Paul. Mieke en Ivan Soetaert-Cadron, beide medestudenten van Paul HILOK VUB.

Van harte oprechte deelneming in het verlies van Paul. Heel bijzondere waardering voor hem. Heel veel sterkte voor Chantal, kinderen en kleinkinderen.

Bedankt voor de mooie (fiets)momenten. Jouw sterk karakter zal me steeds bijblijven!

Innige deelneming aan de familie, vrienden en kennissen van Paul De Knop. Paul was mijn rector tijdens mijn studententijd; door hem en zijn beleid werden de eerste stappen gezet naar een VUB met een grote uitstraling. Toen ik niet akkoord ging met de gang van zaken van de proclamaties had ik de rector een brief gestuurd. Groot was mijn verbazing dat Paul mij een brief terugstuurde en nog belangrijker, dat hij vanaf toen het concept van de proclamaties veranderde. Ik vond dit enorm bewonderingswaardig en koester die brief dan ook,; want Paul was een rector die echt luisterde naar zijn studenten.

Beste familie De Knop, Graag wil ik mijn deelneming uiten bij het overlijden van Paul De Knop. Ik mocht bij Paul promoveren en samen met de co-promotor Harry Stegeman hadden we geregeld hele leerzame en bijzondere bijeenkomsten die plaatsvonden op de lijn Brussel en Friesland. In Friesland maakten Harry en Paul bijvoorbeeld een mooie fietstocht. Paul zorgde ervoor dat mijn werk snel van feedback werd voorzien en met zijn opmerkingen zette hij mij telkens stevig aan het denken. Heel veel sterkte met het gemis. Paul heeft veel betekent voor heel veel mensen en zeker ook voor de wetenschap. Met oprechte deelneming, Hilde Bax.

Beste familie De Knop, Na de bijzonder emotionele uitvaardienst beseffen we pas wat een bijzonder man Paul was en wat een bijzonder persoon jullie verliezen. Een bijzondere echtgenoot, papa en pappie. Ook professioneel was hij een uitzonderlijk persoon. Laat dit jullie troost en sterkte zijn. We denken aan jullie en leven mee bij dit verlies. Herman en Anne Marie

Beste Chantal, kinderen en kleinderen van Paul en Chantal, De oneerlijkheid van het lot treft Paul en jullie allen op de hardst mogelijke wijze. Het verdriet hierbij is niet vatbaar. En eigenlijk kunnen we dergelijk verdriet niet verwerken maar moeten we er wel aan werken. De leegte blijft, alles wordt nu afgemeten in voor en na. Werken aan verdriet wordt door ieder van ons op een andere manier gedaan. Regels bestaan er niet. Als tip die in onze familie wel bijgedragen heeft, 25 jaar geleden verloren we mijn broer Krist (aan wie ook Paul nog les gegeven had), kan ik meegeven dat na dit overlijden de band binnen onze familie en enkele intimi – heel dikwijls mensen in een verdrietverwerkende situatie – heel sterk aangehaald werd. Met deze mensen konden we, en kunnen we – en dikwijls nog met heel veel pijn in het hart – spreken over hem, zien voor hem, beleven voor hem… Over het welgevulde leven van Paul als familieman – want als we op stage waren sprak hij na enkele dagen steeds meer en meer over gemis van zijn gezin -, als sportman, als academicus, als bestuurder valt er heel veel te vertellen. Paul realiseerde in de korte tijd die hem toegemeten was meer dan dat een normaal mens in drie levens realiseert. Toch kon hij alles relativeren en gaf hij aan in welke gepriviligeerde situatie hij kon leven en werken op een solidaire, humanistische wijze met aan zijn zij de beste vrouw van de wereld (zijn woorden). Niets te moeilijk, niets te lastig, altijd wel ergens een mogelijkheid. Aan Paul heb ik unieke herinneringen op sportief vlak: skiën in de diepsneeuw bij -30°C, de snelste catamaran op het meer waarbij het team De Knop - Clarys in trapeze iedereen het nakijken geven, ’s ochtends van de Rocher Blanc met de stapski’s naar le Lac, ’s avonds nog vlug wat trainen met de topsporters zwemmen in Val D’Isère, losgefietst worden door Paul in Bombannes… Naast de gedeelte sportmomenten kon ik veel leren van Paul in zijn functies als assistent, als collega, als Decaan, als Rector maar vooral als mens. Veel moed en sterkte bij dit onwezenlijk verlies, Peter Clarys

Lieve Chantal en kinderen en Tante Denise, Paul een voorbeeld is voor iedereen, wat hij zei en schreef zijn woorden van waarheid waar we soms te weinig bij stilstaan. Het lichamelijke afscheid nemen doet pijn ook zagen jullie dot aankomen. Heel veel sterkte en steun van en aan mekaar ! Dikke zoen en veel liefs. Kathy, Kurt, Kato en Ieben.