Georges Smet (†28/08/2021)

Marie-Jeanne Grymonprez Oprechte deelneming bij het heengaan van Georges . Als oud-leerkracht van Katrinahof blijf ik een fijne herinnering aan hem behouden . Hij was een aangename leerling steeds vriendelijk en gedienstig . Bedankt Georges .

Dag george, Ik ken u van juniors judo en netbal. Soms kon je boos zijn maar niet op mij. Ik zal nog aan u denken en zeker Ik vergeet u niet. Een vriend van juniors missen is verdriet hebben nu ook voor u is er verdriet. Nu samen met Patrick Wauters en Bea jamees een ster aan de hemel. Rust zacht lieve juniorsvried Van Sam Bernaers en familie

Beste George. Ik heb er zo van genoten om je turnles te geven op zaterdag bij de juniorgroep. Als iets niet naar je zin was liet je het wel merken. Ook was je een grapjas en stond je niet al te stevig op je benen waardoor het soms heel grappig werd .ik vergeet je niet. Kim Driesen

Beste familie, als (sporadische) vrijwilliger van huize Iris betuig ik mijn innige deelneming bij het overlijden van Georges. Ik bewaar mooie en warme herinneringen aan hem. De vele mooie herinneringen zullen jullie troosten om het grote verdriet bij het verlies van jullie dierbare zoon te dragen.

Ik zal je missen kleine vriend .bedankt dat ik je mocht begeleiden de laatste jaren , ik hoop dat je er evenveel van genoten heb als ik.

INNIGE DEELNEMING AAN DE FAMILIE VAN GEORGES SMET .GEORGES KENDE WIJ AL VAN BIJ KATRIENNAHOF EN TOEN BEA NAAR HUIZE IRIS GING KWAM ZE GEORGES TERUG TEGEN.ALTIJD VRIENDELIJK EN EEN STEVIGE BEGROETING WAS ER ALTIJD BIJ.BEA EN GEORGES WAREN GEEN SUPER VRIENDEN,MAAR ZE KONDEN ELKAAR NIET MISSEN.NU ZIJ ZE WEER TE SAMEN EN GENIETEN ER VAN DE VREDIGE RUST

26 jaar geleden leerden wij Georges , zijn Papa ( een grote man ) en zijn Mama kennen bij Juniorsgroep. Een gezin waar Georges in het centrum stond. Zijn Mama kende de uurregelingen van het openbaar vervoer als geen ander. Alles werd met bus en tram gedaan. Naar de Juniorsgroep op zaterdag, naar de Zoo , naar LO om een terrasje te doen. Tijdens de vakantie trokken ze naar de bergen en weer met het openbaar vervoer: trein, postbus. Voor de Mama was Georges het middelpunt , niets was haar teveel. Hij was fan van de Strangers , één van hen ( Bob ??) woonde naast hen en die hield ook een oogje in het zeil. Toen Mama er niet meer was, bleef Georges verder naar de zaterdagse sportgroep komen met Willy of Gerda, vrijwilligers die ervoor zorgden dat zijn leven een beetje verder ging zoals vroeger. Maar Georges werd ouder en dan komen ook de gekende oudersproblemen . Maar wij zijn er zeker van dat ergens in het hiernamaals Louisette HAAR Georges reeds in haar armen heeft genomen om niet meer te lossen.