DefaultBanner (7)
1709652891354000

Eveline Welter (†07/02/2021)

Created by
Till
Always

|

On

February 11, 2021, 4:39 pm

Details

88
Years, (
April 22, 1932
February 7, 2021
)
Bocholt
,
Belgium

Share this memorial page on social media

Share on facebook
Share on whatsapp
Share on twitter
Share on linkedin
Share on email

Share a memory...

Till Always
March 22, 2021, 9:09 pm
Voorwoord uit het ’boek van mijn leven’, opgetekend in november 2015. Voorgelezen door Katleen. “Dit boek is de weergave van het leven van Eveline Welter, vanuit haar eigen perspectief verteld. De interviews vonden plaats in de zomer en het najaar van 2015” Lieve Eveline, je stond mij de eerste keer al breed glimlachend op te wachten om mij te verwelkomen in je gezellige warme nest: dat is haar serviceflatje op de vierde verdieping van Dienstencentrum De Fontein in Borgerhout. Als dochter van een douanier – en later echtgenote van een koloniaal, nl. Frans Van Werde, overleden op 29 november 2001, ben je naar eigen zeggen nooit écht ‘baksteen-gebonden’ geweest. Niettemin vermoed ik dat jij op elke plek je stempel hebt gedrukt, want ik ben zelden zo’n gezellige en vrolijke thuis binnengewandeld. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven toen ik de vele vlinders en eindeloos gedetailleerde borduurwerkjes aan je muren zag. De kamer kwam tot leven, net als dit boek voor de lezers al snel tot leven zal komen. Want je talent voor verhalen vertellen komt sterk in de buurt van je talent voor je handwerk. Je lachte zelden uitbundig met je eigen avonturen, maar ik zag je bij momenten intens genieten van de herinneringen door de intense glans in je ogen. Daar lach jij, daar heb jij plezier: niet aan de façade, maar van binnenuit vanuit je ziel. Het was het eerste wat ik zag toen ik je ontmoette, die levenslustige blik. En met die blik en je vele verhalen bracht je ze tot leven voor me: Frans, jouw man… Matthias, jullie “boy” in de Kongo… Mouchke – of ‘Mammie’ zoals jouw drie kinderen Rudi, Rita en Stefan haar noemden… Rika (jouw boezemvriendin)… de “luitenant”, je vader… en zo vele anderen in jouw leven. Eveline, Aline, Evelijntje, “ madame n’Kili-Kili ”, ‘fladdervlinder’ – zoals jouw vriendin Rika jou noemde-… het moet heerlijk zijn om door het leven gegaan te zijn met zo’n passende bijnaam die de zwarten in de Kongo jou hebben gegeven. En al is dat fleurige en beweeglijke slechts één kant van jou, het behoort tot jouw eigenheid en dat is niemand op jouw levenspad ontgaan. Je zei me steeds hoe blij je was dat je drie warme kinderen je zo erkentelijk zijn. Eveline, ik ban ervan overtuigd dat jij niet alleen van je gezin maar van eenieder erkenning voor je persoon afdwingt. Jouw man Frans had die vrijgevochten vogel ook meteen gezien. Eveline, intussen ken ik het gedicht dat je vriendin Rika over je schreef, Fladdervlinder, bijna uit mijn hoofd. Het gedicht vormt de synopsis van dit levensverhaal. Bedankt dat ik je kern heb mogen zien: warm en ernstig. Want hoezeer ik ook genoten heb van de heerlijke anekdotes uit Koetoe in Kongo of in de bossen van ’s-Gravenvoeren, het was onder die anekdotes dat ik iemand heb ontmoet die op een bewonderenswaardige wijze kwetsbaarheid en levensvreugde verenigt. Al is geluk een obsessie van anderen, en berust jij duizendmaal liever in de tevredenheid, het is zelden dat ik iemand tegenkwam die zo oprecht verliefd is op het leven in al zijn realiteit. Lieve Eveline, je vroeg me of iets bijleerde van al die gesprekken die ik voer in kader van het schrijven van levensverhalen. Ik neem inderdaad van elk verhaal iets mee. Soms bewust, allicht nog veel meer onbewust. En als er iemand de kracht van het onderbewustzijn kent, dan ben jij het. Het is niet in een zin te vatten, wat ik mee heb genomen na onze vele uren praten daar boven in je service-flatje op de vierde verdieping in de Fonteinstraat in Borgerhout. Dat een mens zijn fierheid niet mag verliezen, dat zeker. Ik denk dat die fierheid een belangrijke schakel die je zelf levert aan een mentaal en fysiek gezond leven. Elke dag opstaan, een kopje thee zetten, je wassen en propere kleren aantrekken. Je haar fatsoeneren en je ogen een beetje opmaken, en vooral mooie schoenen aantrekken met van die halfhoge hakjes… In die routineuze handelingen halen we veel meer veerkracht dan we kunnen vermoeden. Maar je reikte meer aan: dat je pijn moet kunnen laten pijn zijn. Dat het de humor niet uit je leven mag jagen. Dat je je hele leven kan zoeken naar antwoorden, maar dat je soms moet aanvaarden dat het leven of jijzelf nooit ‘af’ zal zijn. En net door die aanvaarding groei je. Misschien is het dat wat ik meeneem voor mezelf: dat wijsheid niet zit in het nastreven om een perfectionistisch mens te zijn, maar in het omarmen van je eigen menselijkheid en die van anderen. Dat het beter is vlinder te zijn dan vlinders na te jagen.
0
0
Till Always
February 18, 2021, 12:26 pm
Beste Rudi en familie. Wij hebben Eveline gekend als buurvrouw in onze blok.Ze was een dame met klasse en steeds goedlachs , goedgezind en vriendelijk. Wat was ze fier op haar kinderen maar tegen ons sprak ze het meeste (met veel trots) over haar Rudi! Wij wensen jullie veel sterkte toe maar zijn zeker dat jullie mooie herinneringen koesteren aan haar.
0
0
Till Always
February 19, 2021, 2:27 pm
Oprechte deelneming. Antoine en Jeanne Geusens-Thaens
0
0
Till Always
February 18, 2021, 7:53 pm
Verschillende aandenken aan haar en we blijven je in ons midden houden... Ireen
0
0
Till Always
April 23, 2021, 4:55 am
Ik heb het geluk mogen hebben je te leren kennen en te mogen zien welke steen jij hebt verlegd op deze aarde, ben ervan overtuigd dat ook in de onaardse wereld die nu de jouwe is, je zon zal laten schijnen over alles wat- en iedereen die je lief is
0
0
Till Always
April 5, 2021, 5:28 pm
Gedichtje op de rouwkaart, met dank aan Rika Theunissen, haar boezemvriendin: Fladdervlinder je was een vrolijke fladdervlinder een kleurig vermomde tuimelgeest toen je stralend mijn leven binnen duikelde en mij omhulde met je vluchtige gebaren je vederlichte pasjes je prikkelende lachjes en de geur van de wind in je waaiende haren de dagen waren wit en jong we dansten samen in de zon...
0
0
Till Always
March 25, 2021, 7:20 pm
Lijst van 6 liedjes (volg de youtube-links) die op de afscheidsceremonie werden gespeeld. Neem wel een half uur de tijd om alles eens rustig te kunnen lezen en te beluisteren! Eveline werd door haar ‘boys’ in Belgisch Kongo (1953-1960) ‘Madame ‘nKiliKili’ genoemd, dat zoveel betekent als ‘kleurig, fleurig, fladderend, VLINDER’ ! • "De eerste sneeuw" (Jan De Wilde) - omdat Eveline is heen gegaan op die zondag 7/02 omdat het de nacht voordien hevig heeft gesneeuwd... https://www.youtube.com/watch?v=l4uunCux8so • "Papillon" (Axelle Red) - spreekt voor zich... https://www.youtube.com/watch?v=X2f1ATr_5i0 • "Het dorp" (Wim Sonneveld) - als eerbetoon aan haar echtgenoot François Van Werde (+ 29/11/2001)... https://www.youtube.com/watch?v=CTrzuKEimA8 • "Un bel dí vedremo" (aria uit de opera 'Madama Butterfly' van Giacomo Puccini) - "op een mooie dag zien we mekaar terug"... https://www.youtube.com/watch?v=IOp7VLBYK3s • "Le tango bleu" (Tino Rossi) - op dit liedje heeft Eveline haar François 'tango' leren dansen
0
0
Till Always
March 9, 2021, 2:40 pm
Hieronder het 'altaartje' voor ons mama:
0
0

Download the app to do this

To start sharing memories about departed loved ones that will last forever, download the Till Always app in the Appstore or in Google play.