Agnes Hellemans (†26/05/2020)

Sterkte aan de familie in deze moeilijke tijden. Philip Verschueren en Danielle Dubois.

Je moeder blijft je moeder zo eigen en vertrouwd je wilt haar niet graag missen omdat je van haar houdt Maar eens dan komt de dag dat je haar moet laten gaan je verstand zegt dat het goed is maar in je ogen blinkt een traan Van Dirk en Arlette Goelen -Geuens ezaartveld 25 2400 mol

Sterkte aan de hele familie!

Aan de (naaste) familie en vrienden Wij zullen tante Agnes herinneren als een ijzersterke madame, nooit hoorden we haar klagen en ze was steeds blij om ons te zien. Wanneer we een bezoek brachten bij onze moemoe en vava of tijdens een familiefeest, was ze er altijd "ik kom maar efkes dag zeggen ze, ik wil nie storen", meer moest dat niet zijn om haar te doen glimlachen. Op turnfeesten van de Sparta reserveerde ze elke keer de beste plaatsen om onze kinderen te zien schitteren en dat deed zij ook telkens zelf nog, heel gedreven en serieus. Op haar fiets kwam ze ook nog ons papa bezoeken, die minder mobiel was en dat vond hij "héél straf", hartverwarmend. Op den trouw van ons zus Ines met Dirk, deed het ons deugd om haar zo te zien genieten van samenzijn, lekker Spaans eten en nog een danske te placeren op een goed muziekske. We zullen ze missen! Sterkte, (achternicht) Wendy, Nathan, Wannes en Lena Robert-Buytaert

Sterkte aan de familie in deze moeilijke tijden. Philip Verschueren en Danielle Dubois.

Je moeder blijft je moeder zo eigen en vertrouwd je wilt haar niet graag missen omdat je van haar houdt Maar eens dan komt de dag dat je haar moet laten gaan je verstand zegt dat het goed is maar in je ogen blinkt een traan Van Dirk en Arlette Goelen -Geuens ezaartveld 25 2400 mol

Sterkte aan de hele familie!

Aan de (naaste) familie en vrienden Wij zullen tante Agnes herinneren als een ijzersterke madame, nooit hoorden we haar klagen en ze was steeds blij om ons te zien. Wanneer we een bezoek brachten bij onze moemoe en vava of tijdens een familiefeest, was ze er altijd "ik kom maar efkes dag zeggen ze, ik wil nie storen", meer moest dat niet zijn om haar te doen glimlachen. Op turnfeesten van de Sparta reserveerde ze elke keer de beste plaatsen om onze kinderen te zien schitteren en dat deed zij ook telkens zelf nog, heel gedreven en serieus. Op haar fiets kwam ze ook nog ons papa bezoeken, die minder mobiel was en dat vond hij "héél straf", hartverwarmend. Op den trouw van ons zus Ines met Dirk, deed het ons deugd om haar zo te zien genieten van samenzijn, lekker Spaans eten en nog een danske te placeren op een goed muziekske. We zullen ze missen! Sterkte, (achternicht) Wendy, Nathan, Wannes en Lena Robert-Buytaert