hey beste stan ik heb je nooit echt gekend maar ik hoop dat je u daar beter voelt daar boven veel mensen missen je en hadden je niet willen verliezen ze zien je graag !
0
0
Till Always
November 15, 2019, 11:18 am
Heel veel sterkte gewenst bij het verwerken van jullie enorme verlies.
Juf Joske
0
0
Till Always
October 14, 2023, 11:54 pm
Hey, waar moet ik toch beginnen… wat mis ik je toch jij wist me altijd te helpen als het moeilijk ging jij was er altijd voor me en liet me altijd lachen wanneer ik verdrietig ben
0
0
Till Always
January 30, 2020, 3:24 am
Hey stan
ik snap niet wat er is misgegaan ik heb nog met jou gebeld en alles ging goed en toch ben je weggegaan de pijn is ondragelijk ik zit nog met zo veel vragen en toch kom ik ni op een antwoord. Jij zag mij als een zus en ik als een broer en toch ben je er niet meer ik blijf aan je denken ik ga je missen uit het oog maar ni uit het hartje
0
0
Till Always
November 15, 2019, 10:29 pm
Dag Sven,
Heel veel sterkte in deze heel moeilijke tijden. Denk aan je.
R.I.P STAN.
0
0
Till Always
November 15, 2019, 2:48 pm
Cindy, we voelen met je enorm mee, met het enorm en onverwacht verlies van je te jonge zoon Stan.
0
0
Till Always
November 15, 2019, 11:46 am
Lieve Stan,
Ookal kende ik je niet zo goed, maar ik ga je toch enorm missen.
Het gevoel dat we nu allemaal voelen, kunnen we niet beschrijven...
Rust zacht lieve Stan
0
0
Till Always
October 3, 2023, 9:04 pm
Liefste Stan,
Ik heb de hele nacht rondgereden, op zoek naar jou tussen de sterren, op zoek naar een teken dat al deze onzin betekenis geeft. Maar er gebeurde niets, dus ik huilde de hele weg naar huis. Ik noem dingen op die ik graag zou willen veranderen, maar niet kan.
De dood is iets waar ik zowel naar verlang als bang voor ben, een vreselijke bijwerking van een psychische aandoening. Iets wat ik al sinds mijn kindertijd heb gevoeld en nooit kon verklaren. Wil ik sterven? Niet echt. Denk ik aan doodgaan? Altijd. Ik probeer troost te vinden in het idee dat jij vrij bent van deze last en pijn.
Ik mis je wel.
Ik mis je stem, die me altijd geruststelde, zelfs als je er zelf niet zo zeker van was.
Het is 3 uur s’nachts en ik kan niet slapen. Dus typ ik op het toetsenbord van een gsm, iets wat ik de laatste tijd vaker probeer te doen. Om jou te eren, in sommige opzichten. Of misschien gewoon om mezelf, egoïstisch beter te laten voelen. Maar ik weiger toe te staan dat jouw dood niets betekent, om het in de diepten van mij toe te laten die niet ongedaan hoeven te worden gemaakt. Je verdient het om herinnerd te worden, gemist te worden van gehouden te worden.
