Nathan,
Je bent geboren op 24 november 1994 na een marathon bevalling van 27 lange uren en daardoor moest je onmiddellijk in de couveuse want je was onderkoeld.
Je mama was ongerust dat ze de verkeerde baby zouden terugbrengen zoals in de films van” vijf” tv dat jij altijd “wijf” tv noemde.
Als je mama je eindelijk voor de eerste keer in haar armen kon nemen was het liefde op het eerste gezicht en nee hoor je was niet verwisseld je trok zo op je papa dat er geen twijfels meer mogelijk waren .Papa liep dan ook zo fier als een pauw met jou in de armen rond. Je was dan ook de aller braafste baby die er bestond en papa nam je graag overal mee en kon het niet laten om aan je haartjes te ruiken en je te knuffelen.
Bonpapa vond het geweldig om met jou te gaan wandelen en te stoefen over zijn kleinzoon. Dat was niet anders bij moeke en voke die waren ook zo fier op hun eerste kleinzoon.
Als je naar het eerste kleuterklasje moest bleek al gauw dat je het lievelingetje was van vele leerkrachten zo braaf, stil en verlegen en daarom mocht je soms tijdens de speeltijd mee met de juf naar de leerraren kamer want de speelplaats vond je toen veel te eng.
De lagere school was voor jou geweldig, je was zo leergierig en het liep dan ook allemaal heel vlot. En blij dat je was om elke middag thuis te komen eten want bokes vond je toch zo vies. Tussen de middag speelde we dikwijls gezelschap spelletjes want daar hield je zo van. Iedere woensdag en in ’t weekend waren ofwel de buur kinderen, je neef Didier of je vrienden van ’t school bij ons om te spelen Jullie gingen dan ook allemaal mee naar t’ hofke van papa om de kippen eten te geven.
Toen moest je naar het middelbaar en had zelf voor Sint-Gabriël gekozen. Iedere dag fietste je vlijtig 15 km heen en terug met enkel een dannetje in je maag. Wat een energie een echte Verrydt. Je was ook een heel plichtbewuste leerling nooit heb ik tegen jou moeten zegen dat je moest gaan leren en je zou nooit een taak te laat hebben binnengebracht je was zo pietje precies. Het was je autistische kantje zei je.
Jouw grootste strijd is altijd eten geweest, je lustte bijna niets, als baby at je liever olvarit potjes dan verse patatjes en ik moest niet afkomen met vis, pasta, warme groenten ,eigenlijk teveel om op te noemen. Maar vooral patatjes dat zijn overgewaardeerde vieze groenten mama! Dus in ’t weekend moest je lekker eten krijgen zoals frietjes van ’t frituur , pizza, pita, chinees want je had al de hele week gezonde vieze dingen moeten eten.
Naar mate je ouder werd vergrote je complexen over je kleine gestalte en het frustreerde je dan ook dat je maar niet begon te puberen net zoals je vrienden. Je vroeg aan papa of hij daar ook zoveel last van had gehad. Zelfs je melktanden wilden maar niet uitvallen. Je was dan ook al 16 toen je eindelijk een brug kon dragen. Het maakte je zo onzeker, je vond het zo belangrijk om gewoon te zijn. Iedereen probeerde je gerust te stellen dat je tijd nog zou komen. Maar daar had je toen niets aan en je rebelleerde dan ook heel erg thuis. Je was misschien klein maar mondig ben je altijd geweest. We konden dan ook niet veel meer goeds doen mits we uit het stenen tijdperk kwamen,he!
Uitgaan dat was dan pas voor later als je zeker was dat ze je pas niet meer zouden vragen. Trouwens ik lust geen bier zei je wat kan ik daar gaan doen. Soms polste ik of je al een vriendinnetje had, je bekeek me verwonderd aan en zei, mama ze vinden me allen maar schattige.
Als je naar het vijfde middelbaar moest gaan zag je het niet meer zitten om economie-wiskunde te blijven doen en ging je naar economie-talen. Want mama de helft van de klas gaat weg en mits ik de middelmoot ben ga ik nu de domste zijn. En dat paste niet in je perfectionistisch leventje. Het was dan ook een goede beslissing om te veranderen want het krikte je zelfvertrouwen terug op en heel snel werd je in de klas aanvaart. Je kwam soms lachend thuis want er waren weer zoveel “fails” gezegd. Dat vond je geweldig!
De volgende stap was naar de hoge school gaan je koos voor marketing in de kdg. Je was zo zenuwachtig! Mama iedereen ga denken als ze me zien dat ik zo’ n hoogbegaafd kind ben dat een paar jaar heeft overgeslagen en trouwens niemand draagt nog een brug op 18 jaar. Heel snel bleek je leuke vrienden te hebben en ging je graag naar t’ school. Eindelijk begon je te groeien en te puberen we hebben je op 2 jaar tijd zien veranderen van een klein fijn ventje tot een super gespierde man. Gaan fitnessen met de maten, dat was top prioritijd. En je was dan ook super trots op je lichaam. Vorige week zei je nog mama ik moet echt meer leren eten want ik weeg nog altijd geen 60 kg dat is toch niet normaal, he! Nathan je ziet er super uit en die kilo gaat het verschil echt niet maken.
Nathan, papa en ik waren zo fier en trots op je, we waren er zo zeker van dat je het echt ging maken in’ t leven je had zo’ n toekomst voor je, zoveel plannen, je stage, skiverlof, zomerverlof, vakantie werk, je was zo blij dat je examens goed verlopen waren.
Lieverdje, papa, mama en maïté wij houden zoveel van jou en gaan je ons hele leven heel erg missen.
Kusjes en knuffels van ons drietjes.
