Anna is geboren op 5 december 1920 in Geel, meer bepaald aan Sas 9, waar ze haar jeugd heeft doorgebracht.
Haar moeder is vrij vroeg overleden, anderhalf jaar na de geboorte van Felix, de broer van Anna.
Door deze gebeurtenis was het beter dat Anna en Felix introkken bij hun grootmoeder. Ze mochten dus gaan wonen in een boerderij en in die tijd was dit een grote luxe. Ze hadden niets tekort; Vlees, Melk, brood, dieren waar ze enorm veel van hield,… alles was voorhanden op de boerderij en van de grootmoeder kregen ze enorm veel liefde. Het was echt een warm nest.
Toen Anna op de leeftijd was gekomen dat ze kon gaan studeren werd ze naar een Frans Pensionaat gestuurd. Het was er zo streng dat de meisjes na 3 maanden geen woord Nederlands meer mochten gebruiken in de school, wat er natuurlijk toe leidde dat ze op zeer korte tijd perfect 2 talig waren.
Niettegenstaande de strenge regels was dit toch de beste tijd uit de jeugd van Anna.
Na haar studietijd werd ze door de school geplaatst bij een barones op de Belgiëlei. Hier kon ze goede werkervaring opdoen want op haar 18 jaar besloot Anna om terug te keren naar Sas 9, haar echte thuis. Hier kon ze meteen aan het werk in een naaiatelier in Turnhout.
Enkele jaren later leerde ze haar man kennen, haar Sus. Hun liefde voor mekaar was onvoorwaardelijk maar het jonge koppel werd al snel op de proef gesteld. De oorlog kwam eraan en sus werd opgeëist om als technieker te werken in Duitsland.
Hij mocht in geen geval naar huis, maar had al snel een adder onder het gras gevonden.
Als hij zou trouwen met Anna, mocht hij even naar huis en zo gezegd zo gedaan.
Teruggaan was voor Sus geen optie dus dook hij onder bij de buren van zijn ouders.
Tijdens die periode werkte Anna bij een Engelse baron die op een gegeven moment moest gaan lopen voor Den Duits. Anna stond niet op straat, ze mocht blijven wonen in het huis zodat het onderhouden werd terwijl de baron weg was. 4 jaar heeft ze er mogen wonen met Sus en dat Het jonge koppel er gelukkig geweest is, is zeker want een jaar later werd Joske geboren.
Na de oorlog kwam de baron terug en moest ze verhuizen naar een huisje over de boerderij waar ze was opgegroeid, aan de andere kant van de Kempische vaart.
Sus kreeg een job in de chemie in Antwerpen. Elke dag moest hij van Geel naar Antwerpen en terug en toen hij de elektriciteit mocht voorzien op Expo 58 werd het voor Anna wat te veel. Ze vond dat haar Sus niet zo veel kilometers moest doen en stelde voor om in Antwerpen te gaan wonen.
En zo gezegd zo gedaan, er werd een huis gehuurd in Borgerhout waar ze heel graag zouden wonen. En 4jaar later verhuisden ze naar Deurne.
Tot z’n 60 jaar heeft Sus aan de chemie gewerkt en met het pensioen in zicht werd er aan de oude dag gedacht. Er werd een buitenverblijf gekocht in Veerle Laakdal een huisje met een grote visvijver, want dat was z’n droom. Z’n oude dag slijten met de hengel in de hand. Hij had er graag gaan wonen, maar Anna was gelukkiger in de stad. Alles was er zo dicht bij en dus bleven ze in Deurne wonen, maar gingen zo veel mogelijk naar het buitenverblijf.
Sus was net op pensioen, hij was 61 jaar wanneer het noodlot toesloeg. Hij ging nog snel voor het eten naar z’n volkstuintje in Deurne. Hij zou maar 10 minuutjes wegblijven, maar Sus was echter nooit teruggekeerd. Een hartaderbreuk werd hem fataal.
Het overlijden van Sus was totaal onaanvaardbaar voor Anna, ze wilde het niet accepteren. Zelfs de tafel liet ze gedekt staan, want vokke zou nog terug komen.
Ze ging zelfs niet naar de begrafenis, ze kon het emotioneel niet aan.
7 jaar lang is ze niet meer naar het buitenverblijf geweest, alle foto’s van Sus werden opgeborgen, het was gewoon veel te moeilijk om altijd met de herinnering geconfronteerd te worden.
Haar dochter, schoonzoon en kleindochter gingen echter wel naar het buitenverblijf en op een dag hebben ze Anna toch kunnen overhalen om mee te gaan.
Die stap zetten had Anna goed gedaan. Ze herpakte zich en ging regelmatig mee naar Veerle Laakdal om te BBQ-en of om samen te zijn met de familie.
Maar net toen Anna het verlies van haar man had verwerkt kreeg ze al weel een harde tijd te verduren. Felix, haar jongere broer bezweek 7jaar later plots aan een hartinfarct.
Ze kwam ook deze grote tegenslag te boven en het leven kabbelde verder. Ze was nooit alleen. Van haar dochter, kleindochter en achterkleindochter kreeg ze enorm veel liefde, dankbaarheid en genegenheid. Samen gaan winkelen, eten maken, poetsen, voor alles kreeg ze hulp. Stilaan begon het geheugen van Anna haar in de steek te laten. Ze wist nog wel veel, herkende iedereen, maar stilaan verdwaalde Anna in het labyrint van haar geheugen.
Ze kreeg zo veel mogelijk hulp van haar familie tot het echt niet meer ging. Het was beter dat Anna voor die kleine dingetjes constante hulp kreeg. De familie vroeg raad en in samenspraak met de huisarts kreeg Anna een plaatsje in residentie Ruggeveld.
De eerste 3 maanden waren echter heel zwaar. Ze wilde altijd maar naar huis. Het was er wel OK, maar thuis was het beter.
Fysiek kon Anna nog heel goed haar plan trekken maar mentaal ging ze steeds meer en meer naar haar jeugd. Ze vroeg herhaaldelijk of ze nog niet achter haar vroegen aan Sas 9.
Verder was Anna snel content, ze had niet veel nodig en als er iets voor haar gedaan werd was ze altijd enorm dankbaar. Ze had graag volk over de vloer, maar te druk moest het niet zijn. Het moest gezellig blijven. Ze moest rustig haar babbeltje kunnen doen.
Tot die dag, 10 februari. Anna had nog goed gegeten ‘s middags en zat nog wat na te keuvelen aan tafel. Toen ze naar haar kamer wilde gaan, stond ze recht en zakte ineen. De mensen van de verpleging schoten ter hulp en zagen meteen dat er iets niet pluis was.
Anna werd opgenomen in A.Z. Monica. Ze kon niet meer praten, niet meer slikken, het was triest om te zien. Toch gaf ze nog veel tekenen van leven. Ze herkende de familie en heeft kleine Jess nog kunnen knuffelen.
Maar haar kaarsje doofde langzaam en de laatste 4 dagen was er geen reactie meer, ze was suf en altijd maar moe. En zo is Anna rustig ingeslapen. Heel stilletjes is ze het leven ontglipt.
