Paul Tielemans (†31/01/2014)

Compostella Moest er nu nog geluid bij een foto zijn... :)

lol Pieter heeft blijkbaar net goed gegeten en moet wat plaats maken...

grapje in Compostella Bij de fotoshoot in Compostella waren we maar met enkelen... Om den hoop te vergroten hebben we een hele bus Spanjaarden laten poseren om het beeld wat vollediger te maken. Zo een zotte kuren was niet aan ons vader besteedt. De Spaanse familie vraagt zich nog altijd af wie die 'knappe gast' is op de achterste rij...

grootvader grootvader zijn is een full-time job...

Flink! Om ons vader een eigenschap toe te dichten kies ik voor FLINK. Flink is meer dan gehoorzaam. Het is met volle overgave ervoor gaan, met alles wat ge in huis hebt en toch met een soort ingetogenheid. Ons vader was flink. Al van voor zijn geboorte. Tante Zus vertelde eens dat voor ge geboren wordt ge een aantal dingen moogt kiezen in de winkel van Onze lieve Heer. Zij mocht bij het verdelen van de neuzen zelfs kiezen tussen ene grote neus of twee kleintjes omdat ze vooraan in de rij stond, zegde ze. Ik denk dat ons vader eerder vanachter stond als de gemakkelijke en moeilijke levens verdeeld werden. Wellicht zei onze lieve Heer: “Dit leventje is voor ne flinke.” En Hij zal blij zijn geweest als ons vader zei: “Ik zal het wel doen.” De eerste jaren kwam ‘flink zijn’ goed van pas. De jaren 30, er was niet te veel te eten, nu zouden we dat armoede noemen. Mijn grootvader sterft als ons vader 7 jaar is. Het wordt oorlog. Was niet simpel… Als jonge kerel is ons vader een toegewijd misdienaar, gaat hij naar de kajotters, en aan de foto’s te zien heeft hij daar van genoten. Hij werd verliefd op een schoon meiske op ne fiets. Als hij ze wat beter leert kennen wordt hij wat ongerust. Als gelovige jongen heeft hij alle vertrouwen in het sacrament van het huwelijk. En ons vader is flink. Zijn kinderen worden geboren. We leefden eerst op de Boomse steenweg onder ons moemoe en Tante zus. Ik herinner me nog de geur van zijn frisse kaken als ik als kleine jongen hem nu kus gaf als hij thuis kwam van zijn werk. Ons vader studeerde toe nog voor de avondschool. “Zeven jaar!” zegde hij vaak en ook terecht met trots. En een huisje kopen in de Heistraat. En voor zijn gezin zorgen ook als het heeeel moeilijk was. Gelukkig was ons vader flink. Gaan biljarten en gaan wandelen. Dat was ons vader zijn ontspanning. Een sobere hobby want ge moest daar niet veel voor kopen. Een keu of een paar goeie bottinen. Ons vader had trouwe vrienden en was graag gezien omwille van zijn vriendelijkheid. Ons vader draagt ook zorg voor zijn kleinkinderen. Ervoor zorgen dat ze het goed hebben en dat ze ook een beetje flink worden is belangrijk voor hem. Ik ben blij dat we samen op stap kunnen naar Compostella. Na zo een meerdaagse wandeling kon ik gemakkelijker zien dat de opvoeding die mijn vader me gaf om ook flink te zijn, niets anders was dan mij graag zien. Hij zag mij graag en wilde dat ik goed terecht kwam. Een tiental jaar geleden maakt ons vader kennis met Lewy Body, een kennis van Alois Alzheimer. Tot zijn tachtig kan hij thuis blijven wonen met de hulp van heel wat mensen, Linda en Chris, de buren, schoondochters die koken… Als het niet meer kan vraagt ons vader “Iets te zoeken voor het ventje dat het niet meer kan”. Door een gelukkig toeval komen we in het rusthuis Sint-Jozef in de Hemelstraat. Heel veel lieve, toegewijde vrouwen zien ons vader graag. Ik denk dat ons vader het er echt naar zijn goesting heeft gehad. Het was in elk geval een periode van graag gezien worden. Dat kon ik zien op de laatste dag hoe alle verpleegsters en bejaardenhelpsters kwamen afscheid nemen. Ze zagen hem graag. Ik was blij dat ik bij ons vader was toen hij vertrok. Een beetje met de ingetogenheid en de overgave waarmee hij heeft geleefd. Waardig en flink. Papa, pa, vader, va, Pol, Polleke, kameradski, knappe gast, huppeldepup, Goed gedaan. Dank u voor het gaarne zien. Merci vader. En aan iedereen die fysiek en mentaal aanwezig was/is bij het afscheid van ons vader, bedankt voor je liefdevolle vriendelijkheid. Erwin

papa De beste papa voor Dirk en Erwin

We kunnen er vandaag niet bij zijn bij het afscheid van nonkel Paul. Ons vader in het ziekenhuis, geen verlof (meer) krijgen op het werk na alle dagen naar en in het ziekenhuis... . Een generatie wordt oud, valt weg, één voor één, als dominosteentjes die elkaar aantikken. Maar in ons hart zijn we er wel bij. Met heel veel goede herinneringen aan een lieve, brave nonkel. Aan de dagen aan de zee. Aan de foto's die hij nam, als een echte professional, en die nu overal in onze huizen in kadertjes aan de muur hangen. Aan de communiefeestjes die we samen hielden. Aan het huis in Heistraat. Aan de babbels met nonkel Paul. Aan zijn levenswijsheid, zijn mildheid en relativeringsvermogen. Hij is niet echt weg natuurlijk. Hij blijft voor altijd nonkel Paul. We wensen jullie veel sterkte, troost bij elkaar. Van harte, ook namens ons moeke en vake Jan, Peter, Marie Robbroeckx

Genieten van wat er is Voor ons vader naar het rusthuis ging, was genieten enkel voor de feestdagen... Dat maakt dat er 10 flessen champagne over tijd in de kelder lagen en niet meer te drinken waren, jammer... Maar dat hebben we vele keren goed gemaakt in de Hemelstraat.