Boudewijn Claes werd geboren te Antwerpen op 21 juni 1955…
En hoe kon het anders… Deze jonge spruit had diezelfde beetje kameleonogen van zijn dierbare vader… Ik bedoel: Die scherpe kijkende blik die een wereld nauwkeurig wist in te kijken met ogen die voortdurend een beetje in kleur aanpasten, alsof hij zo als een kameleon één kon worden met de plek, de mensen, de omgeving waar hij op dat moment zat… Toen al… bij de geboorte… een gave… Wat een observatiedrang! Wat een aanpassingsvermogen! Een accomodatie-wonderboy!!!
Zijn eigen ikje holde hem dwars vooruit… Hij bleef op zoek gaan…
Die kleine uk wilde al snel de wereld “”veroveren”! Hij zat daar zo schattig in een badkuip, de mijmerende Bo… Mijmer de mijmer!… Bo tekende op zijn sterfbed nog een mooie schets van hemzelf in die badkamer! Zo ging hij als kind verder op zoek, heel observerend en al gauw legde hij zijn eigen invalshoeken… Hij werd een heel sociale kerel… Maar tegelijk was er die enorme leergierigheid. Hoe typisch zijn de foto’s van zijn tijd in het Xaveriuscollege…
Toen al streefde hij naar perfectie! Zo leerde Bo dat een lat heel hoog kon liggen… Op die manier ontwikkelde hij een wilskracht die hem steeds deed overwinnen!
Daarna, flexibel als hij was, stapte hij over naar Sint Jan… “Economie, moderne talen……” Zijn eigen grenzen verlegde hij steeds weer….
Zijn grote vriend toen op de middelbare school, dat was André, den dikken Dré!
Twee bourgondiërs, twee levensgenieters bij elkaar… Als er toen al gasboetes hadden bestaan, dan was hij nu failliet geweest… Lekker eten en drinken werden zijn tweede natuur… De levensvreugde droop eraf!!
Hij verslond ook beeldromans en de strips van hoger niveau! Soms kreeg hij rooie oortjes van het lezen van de gelijknamige serie, zoveel exotisch-erotische literatuur…
Maar tegelijkertijd groeide hij uit tot een controle-freak op zijn eigen manier… Alles moest tot in de details kloppen… Ondertussen strooide hij zijn erudiete kwinkslagen rustig rond, terwijl hij bij moederlief Anita yogasessies volgde… Van veelzijdigheid gesproken…
Aan de Unif hield hij geen diploma over, maar wel zijn goede trouwe vriend Jo…Dan maar avondschool, wat wel een succes was. De verzekeringswereld riep hem…
Het jaar van de Expo zal hij ook nooit vergeten! Ze woonden toen in een luxeappartement met zwartgelakte ramen en zelfs een badkamer met bad … Maar klein probleempje: de kachel in het salon verwarmde de badkamer niet en van november tot april kon onze Bo het vergeten om een bad te nemen…
Maar in 1960 zetten ze een stap voorwaarts: Ze woonden toen in de Lange Van Bloerstraat 134 , vlak bij Stuivenberg. Daar hadden ze een douche die je het hele jaar kon gebruiken…
Toen werd hij verliefd… Op Annemie… Ze trouwden… Twee schatten van kinderen waren het gevolg: Philip en Annelies… Hoe typerend is het beeld dat Philip schetste , toen ze samen in het Rivierenhof, de vader en de zoon, al stampvoetend gingen wandelen en zich geen bal aantrokken van de voetgangers rondom hen…
Annelies en Philip werden zoals Bo grootmeesters in de spitse toespelingen, de gevatte antwoorden… Maar ze konden anderzijds ook zitten luisteren en scherp interpelleren…
Dat hoge ritme hebben ze altijd kunnen aanhouden, zelfs bij Anita, waar Annelies na school op “de Dams” gehaktballetjes met tomatensaus en parijse champignonnekes at, en waar ze allemaal, ook mama Annemie, dat globetrotterbloed hebben voelen stromen…
Bo hield ook van massagecursussen en after work party’s… Maar daar vertelde tante Lily u alles over. “Bo, de snoeper…”
Bo kreeg een eerste verzekeringsportefeuille… Als makelaar maakte hij faam…
Hij bleef maar studeren! Zo verwierf hij nog een bijkomend diploma als aannemer en 20 jaar later zelfs nog één in de landbouwsfeer! De aannemer met een gezond boerenverstand…
Hij was verantwoordelijk voor “Moto’s en Landbouwvoertuigen” in de federatie voor verzekeringsmakelaars…
Eveneens was hij aangesloten bij het JCI’S-netwerk!
Van 1997 tot 2006 heeft hij zich ook nog gewaagd in de IT sector. Aan deze tijd heeft hij ook nog enkele goede vrienden overgehouden.
Tussendoor richtte hij nog de VZW Projecten voor Afrika mee op, waarvan hij tot de laatste maand de werking kritisch mee opvolgde.
Ook was hij lid van de marketingclub en de golfclub van Rinkven !
Bo werd naast papa en workaholic ook een echte globetrotter… Wie maakte ooit zovele reizen…
Zo werd hij al gauw tot Bobo Cognac gedoopt, na een reis in Maleisië… Senegal was ook een uitblinker.. Costa Rica, Thailand, Zuid Amerika, Florida, Egypte…
Bo liep steeds vooruit en zocht nieuwe uitdagingen. Het over een andere boeg gooien kon hij wel, van de verzekeringswereld rollen in de verhuur van vastgoed, zelfs aan de andere kant van de wereld, in Brazilië. Ondanks de kritiek , kreeg hij het allemaal voor elkaar!
Zo werd Bo de uitvinder van de “hangmatologie”… Je weet wel … dat ding dat daar tussen twee palmbomen staat te roepen: “Kom toch in mij liggen”…
Ach, dat mooie Brazilië … dat was een geval apart… !
De grote manager: “Owner at Bahia Eco Lodge” .. Zijn bedrijf : Dictum Factum NV, oftewel ‘zo gezegd, zo gedaan’…de naam alleen al zegt het allemaal.
Zijn persoonlijkheid kwam hier helemaal tot uiting! Wat een investeringsdrang… Hij ging er voluit voor… Met Annemieke aan zijn zijde, gesteund door Philip en Annelies op het thuisfront…
Bo en Annemie brachten ook soms bezoekjes bij Wim en Kristien in hotel Treebies… Daar genoten ze samen van het leven! En toch bleef Bo heel kritisch het geheel bekijken… Toen verwoordde hij reeds zijn bekend geworden leuze: “De zin van het leven is zin in het leven hebben!” … of om het al rijmend te zeggen: “Bier is plezier!”
Hij was een zeer positief persoon, een grote optimist! Het levendige voorbeeld van het positivisme…
Met zijn ervaring, zijn inzet, zijn moed en zijn enthousiasme kon hij mensen “bewegen”!
Zo gingen Philip en Annelies ook terug studeren, nadat hij ook opnieuw aan’t studeren was geslagen…
Wat ging hij graag wandelen naast het “werken”, en een sauna af en toe was hem ook niet vreemd! Hij hield van fietstochten om zijn vele gedachten de vrije loop te laten…
Zijn grote realiteitszin kwam bij anderen soms bot of hard over…, maar als je erover nadacht, ja dan… had hij toch gelijk… Hij stond altijd klaar voor zijn vrienden!
Toen werd Bo ziek! De ziekte kreeg hem echter niet klein! Moedig strijdde hij verder!
Zijn reis was nog helemaal niet ten einde…
Getuige daarvan de waaier van de vele trips die hij nog wilde maken:
1. Met de Oriëntexpress van Bangkok naar Singapore
2. De Schotse whiskytrein
3. Op Safari in Namibië
4. Een reis naar Antarctica en Patagonië
5. Een riviercruise op de Rhône en de Saône in Frankrijk die al geboekt was in november!
Ach Bo, we zullen je blijvend op reis meenemen!
De naaste familie draagt een ijzeren kokertje aan de hals met jouw asse daarin en er wordt een “Golden Fingerprint” van je genomen!
Maar bovenal reis je verder in onze geest en in onze harten!
Bedankt voor je veelzijdigheid en je grote kennis!
Vaar maar verder, gij Bo, gij Stranger in the night!
