Margaretha Clybouw (†03/01/2018)

Malderen, 6 januari 2018 Hey Magrietje, Het begon allemaal zo een 65 jaar geleden. Jij leerde ons ma, Linke, kennen en werden de beste vriendinnen en lotgenoten. Jullie hebben samen wel wat mee gemaakt, zowel leed als plezier en ik genoot van de verhalen die jullie vertelden over Jean en Felix en de scheepvaart. Dansen kon je heel goed, maar drinken dat ging je niet echt af hé. Ondertussen werden jullie kinderen kleuters en tieners, die dan samen konden spelen en ravotten. Ik heb mijn manneke nogal moeten staan met die twee zonen van jou. Heel wat wijze raad die ik van jou kreeg als tiener ben ik nog steeds niet vergeten. Je was voor mij een tweede moeder en andersom telde dit ook. Het was echt een plezier om tegen jou moppen te vertellen want je lach was zo puur en aanstekelijk, zelfs heel je lichaam schudde mee. Kochten we een nieuwe auto dan wou jij daar een proefritje meedoen om te zien of die goed op de weg lag! Want autorijden was één van je vaardigheden, en zo kan ik nog een tijdje doorgaan……….. Nadat jullie beide echtgenoten naar de schippershemel vertrokken waren om daar nog wat aan de toog te gaan staan, bleef jullie vriendschap nog steeds in stand. Alle vier onze verjaardagen werden samen gevierd; die van jou, van Linke, van mij en Rie. Dit ging telkens gepaard met een etentje bij de chinees of door ons ma zelf gemaakte “paling in het groen”, die je o zo lekker vond. De tijd bleef niet stil staan en de leeftijd nam toe daardoor viel eerst Kerstavond al weg en nadien ook onze verjaardagen omdat het autorijden te moeilijk werd. Maar niet getreurd dan kwamen wij wel naar jou, ondertussen woonde je in een serviceflat, om deze gewoonte in eren te houden. Wegens jouw gezondheidsproblemen en familiale omstandigheden werd het tijd om opgenomen te worden in een woon- en zorgcentrum, maar dit kon je soms niet echt aanvaarden. Telkens als we je zagen vroeg je wanneer mag ik naar huis? Deze zomer ben je nog samen met Vanessa en haar gezin bij ons in Malderen op bezoek geweest en je herinnerde je nog zoveel zaken, enkel de weg was je wat kwijt. Maar het deed je echt deugd! Ook laatst, midden december, als wij je kwamen opzoeken in het WZC was je weer zeer blij om ons te zien. Wij schrokken wel welke weerslag die longontsteking op je lichaam had veroorzaakt! Ondanks de vermoeidheid bleef je maar praten en vragen stellen, onze namen noemen en zeggen dat je met ons terug mee naar Malderen ging, onze Rie moest je maar pakken. Toch genoot je weer van de tijd dat we met zijn allen samen waren en besefte je dit ook volledig, misschien heb je toen alle stilletjes afscheid van ons genomen. Fysiek wij toen ook al maar zeker niet in ons hart. Niet dan, niet nu, nooit! Rust zacht, Magrietje. Heeft het leven je wijs en rustig en goed gemaakt? Dan heeft het leven je alles geleerd wat het leven mensen leren kan! Anita

Sterven doe je niet ineens maar af en toe 'n beetje En alle beetjes die je stierf 't is vreemd, maar die vergeet je Het is je dikwijls zelfs ontgaan je zegt ik ben wat moe Maar op 'n keer dan ben je aan je allerlaatste beetje toe Toon Hermans

In gedachten zijn je zus Henriette en je (schoon-)broer Wilfried bij ons vandaag.

Ma sorry dat ik niet op je laatste dag in een lichaam aanwezig ben doe ons vader de groeten rest in peace

Gelukkige verjaardag moeke! We missen je toch zo erg hard had je nog wat langer bij ons gebleven maar ik weet dat je nu in vrede ben en dat je over ons allen waakt..we houden van je! Gelukkige verjaardag moeke! Vanwege shiena en familie Aan ate vanessa, bedankt voor de schone foto van ons moeke, en dank u voor alles wat je gedaan heb voor ons een beter BIG SISTER kunnen wij niet vragen je bent een schat van een mens.

Gelukkige verjaardag, Moeke! Ik wou dat je je 86ste verjaardag nog bij ons had mogen vieren, maar ik hoop dat je nu op een plaats bent die beter is, omringd met mensen die je al heel lang niet meer gezien hebt. Hopelijk kan je terug alle dingen doen die de laatste jaren niet meer gingen, maar waar je eens zoveel plezier aan beleefde.

Liefste moeke, Je hield van al je kinderen, maar dit kleine prutske bracht je de laatste jaren nog heel veel plezier. Ze kwam zo graag op bezoek en ze wist je altijd wel bezig te houden, maar daar genoot je duidelijk van. Fréderique gaat je ook enorm hard missen, maar ze weet dat je nu een sterretje aan de hemel bent dat over haar waakt.

Schoten, 12.01.18 Afscheid nemen Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is dichtdoen en verpakken in goede gedachten van herinnering. Het is verwijlen bij een brok leven en stilstaan bij de grote momenten van pijn en vreugde. Afscheid nemen is met dankbare handen weemoedig meedragen al wat waardevol is om het niet te vergeten. Het is moeizaam de draden losmaken en uit het web van de belevenissen loskomen. Het is achterlaten met de zekerheid dat de herinnering aan al het goede je voor altijd dierbaar zal blijven. Leven is vanaf zijn geboorte voortdurend afscheid nemen, loshaken om voort te gaan), zichzelf verliezen om zichzelf te vinden, het risico nemen van de graankorrel om vruchten voort te brengen. Afscheid nemen is het moeilijkste in het leven: men leert het nooit. (naar een tekst van Ward Bruyninckx)