Beste familie De Schepper,
Met droefheid verneem ik het nieuws van het overlijden van jullie geliefde echtgenoot, vader en grootvader.
Als oud assistent in het UZA heb ik, samen met velen, zoveel aan hem te danken.
Toen ik net voor nieuwjaar 2012 het nieuws vernam van zijn ziekte, op een bijscholingsavond van radiologie en kort nadien nog mooie wensen van hem kreeg voor het nieuwe jaar, heb ik hem een antwoord geschreven waarin ik hem dankte voor de vele mooie jaren en momenten, die we samen hebben mogen doorbrengen.
Deze woorden van toen kunnen niet beter verwoorden wat ik nu voel en ik zal steeds dankbaar blijven hem van dichtbij goed te hebben mogen leren kennen.
Hij zal altijd in mijn hart en gedachten blijven als mijn fantastische leermeester in de radiologie, maar ook als voorbeeld in zovele andere dingen: beroepsernst, liefde voor zijn vak, liefde volle vader en familieman, entoesiaste levensgenieter, de liefde voor humor, het geschreven woord en kunst...
Ik herhaal mijn woorden wat ik hem toen schreef:
Beste professor,
Een beetje laat om mijn nieuwjaarswensen terug te sturen, maar over deze wensen heb ik toch enige tijd moeten nadenken.
Het nieuws van je mindere gezondheidstoestand is mij enkele dagen voor de kerstperiode ter ore gekomen op een LOK vergadering in Sint-Niklaas, waar het ook een blij weerzien was met enkele oud-collega’s assistenten van in het UZA, periode einde jaren 80 - begin jaren 90, en heeft me ( en ook vele anderen daar toen ) toch echt hard getroffen.
Je bent dan ook voor ons (oud-assistenten) maar ook voor vele anderen nog steeds de stichter, promotor, en blijvende enthousiaste ondersteuner van de academische radiologie in de ons zo nauw aan het hart liggende metropool Antwerpen en je zal dat altijd blijven.
Met zachte maar ook stevige hand heb je al die jaren ons de juiste weg getoond: zelden een verheven woord (of het moest zijn om onze dwaze opmerkingen in de kiem te smoren) of een tirannieke, strakke organisatie (zoals we die uit de verhalen kennen van onze collega’s vanuit Leuven in de periode Baert), maar door je blijvende inzet en werkkracht, je echte liefde voor ons vak, gaf je als eerste het goede voorbeeld en heb je bewezen dat een kleine universiteit op korte tijd, eerst op de Vlaamse, daarna op de Belgische en verder de Europese en zelfs op de grote radiologische wereldkaart kan worden gezet.
Ik kijk nog steeds met veel plezier terug naar mijn opleidingsperiode, waar je ons prikkelde in de twee wekelijkse discussies op de stafvergaderingen, waar een nieuwe wereld openging van eerst gewone radiografie, dan echografie en CT en daarna MRI, en we wisten soms niet waar eerst kijken ... het beeld inneren en dan terug herinneren ... gelukkig hadden we een goede en leergierige leermeester, die graag in discussie ging, woord tegen wederwoord, en die best tegen een goede frats van onze toffe bende kon... ‘Bandieten’ riep je dan...
Als je kan werken in een aangename en toffe sfeer, met regelmatig een goede lach, of zelfs een schuine mop te gepasten tijde, wat wil je meer?
Steeds konden we met onze vele vragen bij je terecht, de deur van je bureel stond altijd open en we vroegen dan aan Ria: den baas is er toch nog?
En als we dan toch iets vergeten waren, of bleven worstelen met een moeilijk protocol of onze eerste schuchtere pogingen deden tot het schrijven van een artikel, wisten we dat zaterdag voormiddag het beste moment was, want dan was je steeds op post, in stilte te werken aan de vele expertises, wat je nog steeds doet....
Met die sfeer en ingesteldheid hebben we ‘onze’ radiologie vanuit Antwerpen verder uitgedragen, naar de vele plaatsen, waar we nu allen werken, en als ik de meeste van mijn oud-collega’s terugzie, het gaat hen blijkbaar toch allemaal goed voor de wind.... Merci!
En dan ineens plots , nog meest voor jezelf en je dierbare naasten, het slechte nieuws... Hierbij schieten mijn woorden tekort, maar zijn mijn gedachten wel bij jou.
En dan toch mooie en zelf pakkende verzen schrijven, zoals steeds, als wensen bij een nieuw jaar... chapeau!
Desondanks wil ik jezelf en je mooie, grote familie het allerbeste wensen voor een warm 2012 en dit van mezelf, mijn vrouw en kinderen.
Hou je goed en tot weldra, misschien op het eerste postgraduaat van het jaar, traditiegetrouw bij ons in Antwerpen?
Tom
