Ronald « Ron » Verbruggen (†19/09/2020)

Beste dochters van meneer Verbruggen, Na jarenlang het genoegen te hebben uw papa's glaucoom te verzorgen en zelf met eigen ogen te zien dat het laatste jaar zijn fysieke en mentale toestand achteruit ging, komt het bericht van zijn overlijden toch als een verrassing. Ik heb hem gekend als een erudiet man, die me met een spervuur van pertinente vragen over zijn oogconditie, bij de les hield. Het laatste jaar werd het voor hem moeilijk om alles te kunnen blijven bevatten, hoe hard hij ook zijn best deed. En dat spanningsveld was lastig om te zien. In deze werden we bijgestaan door één van zijn dochters die met zachte hand de touwtjes een beetje naar haar toe trok. Tot op de laatste consultatie, niet lang voor zijn overlijden, sprak hij vol trots over zijn kinderen. Een recente promotie moest vermeld worden met ogen die straalden van geluk... Mogen jullie, verspreid over de wereld, steun vinden bij elkaar en stilaan kunnen genieten van de mooie herinneringen die papa jullie achterlaat... Nancy Beerlandt

Beste Helga, Kristin en Lynn, Met stil verdriet hebben we het overlijden van jullie papa vernomen. We voelen mee met jullie bij dit grote verlies, niemand kan een vader vervangen. We bewaren mooie herinneringen aan hem. Hij was een intelligente, onderhoudende en joviale man, fier op zijn dochters en waarschijnlijk ook op zijn kleinkinderen. Vermits we lezen dat hij zacht ingeslapen is in het UZ Gasthuisberg, vermoeden we dat zijn heengaan niet onverwacht kwam. Maar als het onvermijdelijke gebeurt, komt het toch te vlug en is het zwaar om dragen. Gunnen jullie mekaar de nodige tijd om te rouwen, zodat jullie met het verloop der maanden/jaren met zijn afwezigheid leren leven. Ongetwijfeld zullen vele mooie herinneringen aan jullie leven samen geleidelijk aan een glimlach teweegbrengen in plaats van tranen. Vanuit ons hart, Jos en Magda

Lynn, Frans en Julia, heel veel sterkte met het overlijden van vader, schoonvader en opa. Ook al weet je dat het eraan zit te komen, en heb je er vrede mee, blijft het een heel erg emotioneel moment! Ik heb je vader maar een paar keer ontmoet en herinner me hem als een aangename en passie volle man, vol met ideeën. Sterkte in de komende periode. En raar in deze tijd van corona dat het op deze wijze gaat, maar dat is niet anders.

Helga, Kristin en Lynn veel sterkte bij het verlies van jullie papa die gedurende jaren en vaak onder moeilijke omstandigheden op zij eentje het gezin op koers kon houden

Beste Helga, Kristin, Lynn, echtgenoten en kinderen, Het overlijden van Ron heeft ons diep getroffen. We bieden jullie hierbij ons oprecht medeleven aan. Alhoewel we mekaar niet frequent zagen nam Ron toch een speciale plaats in tussen onze vrienden. Met vreugde denken we terug aan de mooie momenten die we - met onze kinderen en jullie - samen beleefden. De herinnering aan zeilen en genieten in Le Grau du Roi ligt ons nog vers in het geheugen. Ron leerde ons sprotjes klaarmaken en die waren heerlijk! Ron's leven en loopbaan waren niet gespeend van obstakels en tegenslagen. Het al te vroege verlies van zijn geliefde echtgenote Ireen was een onbeschrijflijke tegenslag die diepe wonden naliet. Met zijn kenmerkende onverzettelijkheid, toewijding en liefde gekoppeld aan rationele benadering slaagde hij er in om zijn gezin - jullie! - een warme thuis en alle kansen op een mooie toekomst te bieden. Chapeau! Het bezoek dat we hem vorig jaar in Tervuren brachten ligt nog fris in ons geheugen. We wandelden samen langs het meer, met de ogen open voor de prachtige natuur rondom en we haalden volop herinneringen op aan vroeger: onze studententijd in Leuven, aan Fraipont (ik schreef nog een patentaanvraag voor zijn uitvinding), de opgroeiende kinderen enz. Daarna hadden we een fijne lunch. Ron was mentaal in prima conditie maar hij vertelde en wij merkten ook wel dat het lichamelijk moeilijker werd... Helaas is nu het onvermijdelijke gebeurd. We hadden graag deelgenomen aan de afscheidsviering volgende vrijdag, maar omstandigheden laten het ons niet toe. In gedachte zijn we bij jullie . We zullen Ron altijd met een warm gevoel herdenken en wensen jullie allen veel sterkte toe om het verlies een plaats te geven. Met genegen groeten Magda en Staf Van Reet

gecondoleerd Lynn, Frans, Julia en familie met dit verlies. Ik wens jullie een mooi afscheid ondanks de lastige omstandigheden

Beste dochters van meneer Verbruggen, Na jarenlang het genoegen te hebben uw papa's glaucoom te verzorgen en zelf met eigen ogen te zien dat het laatste jaar zijn fysieke en mentale toestand achteruit ging, komt het bericht van zijn overlijden toch als een verrassing. Ik heb hem gekend als een erudiet man, die me met een spervuur van pertinente vragen over zijn oogconditie, bij de les hield. Het laatste jaar werd het voor hem moeilijk om alles te kunnen blijven bevatten, hoe hard hij ook zijn best deed. En dat spanningsveld was lastig om te zien. In deze werden we bijgestaan door één van zijn dochters die met zachte hand de touwtjes een beetje naar haar toe trok. Tot op de laatste consultatie, niet lang voor zijn overlijden, sprak hij vol trots over zijn kinderen. Een recente promotie moest vermeld worden met ogen die straalden van geluk... Mogen jullie, verspreid over de wereld, steun vinden bij elkaar en stilaan kunnen genieten van de mooie herinneringen die papa jullie achterlaat... Nancy Beerlandt

Beste Helga, Kristin en Lynn, Met stil verdriet hebben we het overlijden van jullie papa vernomen. We voelen mee met jullie bij dit grote verlies, niemand kan een vader vervangen. We bewaren mooie herinneringen aan hem. Hij was een intelligente, onderhoudende en joviale man, fier op zijn dochters en waarschijnlijk ook op zijn kleinkinderen. Vermits we lezen dat hij zacht ingeslapen is in het UZ Gasthuisberg, vermoeden we dat zijn heengaan niet onverwacht kwam. Maar als het onvermijdelijke gebeurt, komt het toch te vlug en is het zwaar om dragen. Gunnen jullie mekaar de nodige tijd om te rouwen, zodat jullie met het verloop der maanden/jaren met zijn afwezigheid leren leven. Ongetwijfeld zullen vele mooie herinneringen aan jullie leven samen geleidelijk aan een glimlach teweegbrengen in plaats van tranen. Vanuit ons hart, Jos en Magda