Maria Van Den Plas (†01/02/2021)

“De rode rozen van tante Maria”... Op 11 november 2006 hebben wij met tal van familieleden en vrienden onze tante Maria gevierd, naar aanleiding van haar 80e verjaardag in feestzaal “De Poort” op de Markt te Schoten. Tegen het einde van deze feestelijke bijeenkomst, kreeg iedere dame een rode roos als aandenken of als dank mee naar huis. Ook de heren kregen een kleine attentie aangeboden.. misschien was het een doosje met twee pralines, maar wat het uitzicht en de inhoud van dit geschenkje exact was, dat is helaas totaal uit mijn herinneringen verdwenen… Bij mijn thuiskomst bewaarde ik de rozen van mijn dochter Anja en mijzelf zo lang mogelijk in een vaasje met water. Na een aantal dagen waren deze rozenknoppen uiteraard helemaal uitgebloeid en verdord, maar de stengel en de blaadjes behielden hun frisgroene kleur. In een opwelling besliste ik, om die frisgroene stengels in de tuingrond te duwen. Initieel zat er in mijn achterhoofd een totale onzekerheid "of dit ooit een succesverhaal zou kunnen worden?"... Het wonder van de natuur geschiedde toch: jonge roodkleurige blaadjes en dito kleine vertakkingen zagen het levenslicht en een jeugdige, nieuwe rozenstruik was op dat moment in wording... Enige tijd later onderwierpen de machtige weergoden onze broze jonge rozenstruik aan een weerbaarheidstest. Het struikje werd door het hemelgeweld in twee delen gekliefd, maar ook dit afgeknakte deeltje groeide na het uitplanten uit tot een nieuwe struik. Uitgebloeide rozen van onze struik hebben sindsdien al vaker aanleiding gegeven tot een succesvolle kweek. Jaarlijks beschikken we op deze manier over nieuwe, prachtig bloeiende “rozen van tante Maria”. Die naam gaven wij aan onze zelfgekweekte variëteit van geurende rode rozen. Ze groeien en bloeien pal aan onze achterdeur, tussen alle andere beplantingen in, die onze regenputten wat verdoezelen en de rozen zijn voor ons zeer betekenisvol. Deze “rozen van tante Maria” zijn voor ons een tastbare en dierbare herinnering aan onze tante. Nu ze van ons is heengegaan, krijgen die rozen voor mijn echtgenoot Raf en mijzelf nog meer emotionele waarde. De weerbaarheid van de jonge rozenstruik en zijn weerstand tegen het hemelgeweld symboliseren voor mij het sterke karakter van tante: ook zij overwon moeilijke en pijnlijke momenten in haar leven. Ze bleef immer krachtig overeind, verloor nooit haar levenslust en bleef tot op het einde van haar leven glimlachen... Tegen de mist, die zich - naar een voorzichtige eigen schatting - voornamelijk doorheen het laatste decennium van haar leven langzaam in haar brein optrok en die finaal haar zelfstandigheid en onafhankelijkheid in het leven totaal vernietigd heeft, kon ze zich, ondanks haar sterke wilskracht, niet verweren... Die strijd zou ze zondermeer aangegaan zijn, indien ze daartoe ook maar een beetje de macht had. De ziekte was sterker dan haar persoonlijkheid en won steeds meer terrein. Een tovermedicatie tegen deze aandoening bestaat helaas nog altijd niet… Tot God van hierboven recent, op 1 februari 2021, beslist heeft: ‘het is goed en genoeg geweest, je mag nu gaan rusten … kom nu maar”…. “Slaap zacht, tante Maria, je rozen zullen bloeien, ook al zie ik jou niet meer”… (naar analogie met “Margrietje”, ooit gezongen door wijlen Louis Neefs) Ingrid Reynaerts

Mijn liefste Tante Mimi, jij hebt bijna gedurende een eeuw het Loflied op de Sterke Vrouw uit het Boek der Spreuken, hoofdstuk 31, vers 10 – 31 op jouw unieke manier ingevuld. Pluk nu de vruchten van jouw werk en rust in vrede. Bedankt. Bruno Segers [10] Een sterke vrouw, wie zal haar vinden? Zij is meer waard dan edelstenen. [11] Haar man vertrouwt op haar en zal daar rijkelijk bij winnen. [12] Ze brengt hem voorspoed, geen ellende, alle dagen van haar leven. [13] Ze zoekt wol en linnen uit, en spint en weeft met vreugde. [14] Zoals een koopmansschip naar verre streken vaart, zo haalt zij van verre wat ze nodig heeft. [15] Ze staat al op als het nog donker is, regelt het werk in huis, draagt haar slavinnen taken op. [16] Als zij haar zinnen op een akker zet, koopt ze hem, van wat ze heeft verdiend, plant ze een wijngaard. [17] Zij is vol daadkracht, onvermoeibaar is ze in de weer. [18] Handeldrijven gaat haar heel goed af, ’s nachts gaat haar lamp niet uit. [19] Haar handen zijn voortdurend aan het spinrok, ze houdt altijd de weefspoel vast. [20] Haar handen strekt zij uit naar de behoeftigen, ze geeft de armen hulp. [21] Niemand in haar huis hoeft sneeuw te vrezen, zij heeft hen allen warm gekleed. [22] Ze maakt de mooiste dekens, ze gaat gekleed in linnen en purperen wol. [23] Haar man geniet bekendheid in de stad, hij vergadert met de oudsten in de poort. [24] Zij vervaardigt kleding en gordels, en levert die aan kooplui. [25] Uit haar verschijning spreken kracht en waardigheid, de dag van morgen ziet ze lachend tegemoet. [26] Ze spreekt wijze woorden, wat ze zegt, zijn liefdevolle lessen. [27] Ze waakt over haar huishouding, nietsdoen is haar onbekend. [28] Haar kinderen prijzen haar, haar man bejubelt haar: [29] ‘Er zijn veel sterke vrouwen, maar jij overtreft ze allemaal.’ [30] Charme is bedrieglijk en schoonheid vergaat, maar een vrouw met ontzag voor de HEER moet worden geprezen. [31] Moge zij de vruchten plukken van haar werk,

Onze christelijke deel deelneming bij het heengaan van Maria.

In naam van mijn moeder Jeanne De Beckker wensen wij jullie heel veel sterkte bij het overlijden van Maria

Hiermede wil ik de familie mijn deelneming betuigen bij het overlijden van Maria Van den Plas. Ik bewaar mooie herinneringen aan tant'Mimi. Brigitte en kinderen

Mijn innigste en meest oprechte deelneming aan de familie. Ben regelmatig met haar op stap geweest met uitstapjes van de animatie in Verbeet Berijdt. Ze kon me steeds aan het lachen brengen met haar mooie overpeinzingen. Bv: Door de veelheid van het ons aangebodene worden wij steeds weer opnieuw gedwongen alles steeds weer opnieuw te overdenken. Waardoor wij steeds weer opnieuw jong worden! Pure proza! Ik had haar graag! Rust zacht lieve dame! Lode Nicolaï (ex chauffeur wzc)

Liefste Tante Maria, ik zal je altijd herinneren als een zeer sterke vrouw die altijd optimistisch was, die me heel veel levenswijsheid gaf, die zeer lief was door ons 'kindje' of 'kindje lief' te noemen ... al van kleinsaf aan gaf je me veel wijze raad die ik probeerde te onthouden. Je wilskracht, durf en volharding zal me ook altijd bijblijven, heel jammer dat nonkel Hector je zo vroeg moest ontvallen en ik hem nooit heb gekend. Ondanks die zware klap, ben je altijd optimistisch gebleven. Rust zacht, lieve tante Maria. Kris en Anja Ryckeboer - Declercq en Mila

We zijn onze tante Maria dankbaar voor wie ze was en wat ze voor ons allen betekend heeft tijdens haar leven in ons midden. We zullen altijd met genegenheid aan haar terug denken. De innige verbondenheid met haar is blijvend, ook over de dood heen. Ze was en blijft onze geliefde en zeer gewaardeerde tante tot in de eeuwigheid. Onze nonkel Hector dragen we eveneens verder liefdevol mee in ons hart, al moeten we hem al haast 39 jaar in ons leven missen.... Het huwelijk van nonkel en tante bleef ongewild kinderloos, maar als "suikernonkel en suikertante" straalden ze ontzettend veel liefde en genegenheid uit naar de zonen en dochters van hun wederzijdse zussen en schoonbroers. Later werden ook onze huwelijkspartners en onze kinderen hartelijk onthaald als familie en werden ook zij omringd met dezelfde oprechte genegenheid. Het is ontzettend jammer, dat nonkel Hector op amper drie weken voor de geboorte van onze dochter in maart 1982 overleed en "bij leven en welzijn" geen van onze vier kinderen heeft weten geboren worden. Tante Maria, daarentegen, heeft gelukkig wel al deze heuglijke momenten samen met ons mogen beleven. Zo ook de geboorte van enkele van onze kleinkinderen, voor zover informatie nog tot haar kon doordringen. Rust zacht, tante Maria, je bent nu, na zovele jaren, herenigd met je geliefde echtgenoot. Jouw sterke persoonlijkheid, je gedrevenheid en je wilskracht om het hoofd te bieden aan soms onvermijdelijke pijnlijke fases in het leven en om die moeilijkheden te overwinnen, moge ons blijven inspireren en ons tot steun zijn op onze verdere levensweg. Jouw wijze raad was "neem het leven dag per dag". We dragen dit motto voor altijd verder met ons mee. We zullen dit gegeven indachtig zijn op momenten in de toekomst, wanneer we ons voorbarig angstig maken over een negatieve of droevige ervaring, die ons te allen tijde kan overvallen". Ingrid en Raf Declercq-Reynaerts en familie.