Louis ‘Jos’ Weijts (†08/08/2022)

Innige deelneming voor heel de familie. Jos was een fijne collega ,we hebben samen vooral ook veel plezier gemaakt. Nu is hij terug samen met z’n Paulette. Sterkte Dirk Witters.

Héél véél sterkte voor de hele familie. Stan Van Dyck

Als dochter van een brandweer, die helaas ook net overleden is, kende ik Jos reeds van toen ik baby was. Telkens ik hem over de jaren heen tegen kwam in Schoten namen we altijd even de tijd om een babbeltje te slaan. Er was zo goed als geen enkele keer dat Jos de herinnering niet deelde, ook al waren er andere mensen bij, dat ik vroeger nog op zijn schoot gekakt heb. Omdat ik toen nog een mini baby'tje was natuurlijk. En dan moesten we altijd lachen. Want dat kwam voor andere mensen dan zo raar over. Met de trots dat hij me al heel mijn leven kent hij, die anekdote dan ook elke keer opnieuw vertelde tegen voor hem compleet vreemden, haha. Jos was voor zo ver ik hem kende altijd een super vriendelijke man, met een guitige glimlach. Ik wens de familie heel veel sterkte, nu kan hij in andere oorden samen met mijn papa terug zoals vroeger in de goeien ouwen tijd brandjes gaan blussen. Daar houden we ons daar maar aan vast zeker, aan zulke gedachten. Veel liefs, Cynthia Haemels.

Wij wensen jullie veel sterkte en moed bij het verlies van jullie dierbare wat zal ik jos zijn gewaai naar de overkant missen want het was telkens fijn om naar mekaar te waaien als hij in de keuken stond en ik op het terras stond rust zacht jou Je overbuurvrouw

Jos, ik ben blij je mogen gekend te hebben. Als kleine manneke kende ik je al, nadien als collega brandweerman. Het ga je goed hierboven vriend !! Rust zacht jos !

Met oprechte gevoelens van medeleven bij het overlijden van Jos Weijts, vriend gedurende vele jaren sinds mijn jeugd. Ik herinner mij vele prettige herinneringen van vroeger tijdens onze zomerse uitstappen met de fiets naar Schilde Strand met onze pa en ma (Theo en Jeanneke) en de avonden babysit bij Hedwig & Nancy tijdens de bals of andere feesten van de brandweer. Maar ook later hadden wij nog aangename momenten en babbels tijdens opendeurdagen bij de brandweer en andere aangelegenheden. Vanwege Ivan Kint en echtgenote Christianne Smolders R.W.V. Havrelaan 22/22 Schoten

Oprechte deelneming bij het overlijden van Jos Weijts. Ik heb hem vorige week nog bezocht in het ziekenhuis. Hij was blij om nog eens iemand van de "oudere pompiers" te zien, we maakten zelfs een afspraak om de week erna een pint te gaan pakken in de cafétaria van het ziekenhuis. Daarom kwam het bericht van zijn plotse overlijden toch nog hard aan bij mij. Hij was nog een "echte spuiter", werken tot de brand geblust was met water maar daarna de droge kelen blussen met bier, altijd met "maten" want we waren één brandweerfamilie toen. We zullen hem allemaal missen en nog dikwijls terug denken aan al de fratsen die hij soms uithaalde, meestal geholpen door andere "spuiters". Jos bedankt voor de kameraadschap en voor alles wat je gedaan hebt voor de brandweer en de bevolking van Schoten.

Bijna zeven jaar geleden na mijn moeder aan wie ik deze dagen veel moet denken geeft onze vader het op, Dat zullen de gedachten van mijn vader de afgelopen weken ook wel geweest zijn want ze vormden bij leven een goed team en ik twijfel er niet aan dat hun zielen zich de eerstkomende dagen opnieuw zullen samenvoegen, Een beetje triest omdat hij heel wat nageslacht, vrienden en kennissen achterlaat, We zullen hem zeker missen, Als vader, vriend, buur, oud collega brandweerman en anderen, Voor mij, voor ons, was hij vooral een papa, Zo een die nodig is, een hardwerkende familieman, Hij was een voetballiefhebber die ooit van zijn liefhebberij zijn carrière had wilde maken, Want deze sociaal aanvoelende man had ooit ook andere dromen, lang voor hij aan een gezin dacht, Een blessure voorkwam die droom maar hij bleef wel zijn hele leven sportief en ging tot op middelbare leeftijd regelmatig een rondje lopen en trainde graag de duveltjes van Sint Lenaarts, Er zullen ongetwijfeld voetballers uit gekomen zijn, toen hij met pensioen ging vond hij het geweldig om schoolkinderen rond te leiden in de brandweerkazerne en hen enthousiast te maken voor het vak van pompier, Hij dronk en at graag, Een pintje ging er altijd wel in, Het was het laatste wat hij opgaf , Zijn manier om me te vertellen dat het niet meer ging,,, Ik ga hem missen, want nu hij er niet meer is vallen ook onze gesprekken weg, Ook mama lijkt verder weg dan ooit, Het lijkt alsof ze voorgoed hand in hand weg wandelen , Voorgoed in mijn, onze herinneringen en dat zijn er veel,,, Ze hebben ons opgevoed, Ze hebben ons geleerd voor onszelf te zorgen, ons eigenwaarde bijgebracht, Ze hielden van ons zoals we zijn, Gelukkig heeft hij lang geleefd, Ik heb hem lang gekend en ik weet zeker dat zo koppig als hij altijd vasthield aan zijn eigen gelijk hij zichzelf in de spiegel heeft kunnen zien. Hij bleef sterk tot het einde en verdroeg de pijn van het aftakelen zonder klagen en met de nodige humor, ik wens ons allemaal sterkte Hedwig (Dochter)