Marjolein Sergeant (†11/09/2012)

Francis Ford Coppola

Dank je wel, Leintje Leintje, onze lunchkes bij Leentje, een wandeling op zondag met de kids, en niet te vergeten je feest op je 30ste. Dank je wel voor al die mooie herinneringen. Ik koester ze. Katrien

Dag Leintje! 11 jaar later. Af en toe denken we nog terug aan mooie, maar vooral vele betekenisvolle momenten met jou. Dikke kus, Michael en Kaat.

Time flies, herinneringen blijven Lieve Marjolein. Exact een jaar geleden dat je afscheid nam van Bruno, Roderick, Elena en je naaste familie. Exact een jaar geleden dat we een smsje kregen met dat verschrikkelijke nieuws dat je strijd gestreden was. Vele sms'jes, indrukken, herinneringen, seizoenen, lachen en tranen zijn er ondertussen gepasseerd. De een herinnering al vergankelijker dan de ander. Maar die ene sterke en mooie herinnering, aan jou, die blijft nog steeds hangen. We zijn je nog lang niet vergeten... Liefs, Peter & Leen

Afscheid - Toon Tellegen “OP EEN DAG NAM DE MIER AFSCHEID VAN DE EEKHOORN. “Ik ga voor geruime tijd op reis,” zei hij, “maar ik weet niet voor hoe lang. Ik neem dus maar zo afscheid dat het ook voor heel lang kan zijn.” Zij schudden elkaar vijf keer de hand en omhelsden elkaar zoals het bij een afscheid voor lange tijd hoort. “Laat je nog iets van je horen ?” vroeg de eekhoorn. De mier had zich al omgedraaid en riep, terwijl hij langs het bospad liep : “Ja !” Even later was hij uit het zicht verdwenen en bleef de eekhoorn alleen achter. Wat zou het voor reis zijn ? dacht hij. Maar hij wist hoe weinig je kon zeggen van reizen die nog moesten beginnen. Niet lang daarna ontving de eekhoorn een brief. Beste Eekhoorn, Ik ben nu volledig op reis. Ik heb je beloofd dat ik iets van mij zou laten horen. Als je straks een uitroepteken leest laat ik iets van mij horen. Lees je goed ? Let op ! Op dat moment klonk er een zacht gefluit dat onmiskenbaar het gefluit van de mier was. “Mier !” riep de eekhoorn opgetogen. Hij draaide de brief om en om , keek tussen alle letters en toen in de envelop en op de grond, maar er was geen spoor van de mier te bekennen. Hij begon opnieuw te lezen, en weer hoorde hij, toen hij het uitroepteken las, hetzelfde zachte gefluit. Als hij lang naar het uitroepteken keek kon hij zelfs een liedje herkennen dat de mier dikwijls floot. Hij deed de brief in de envelop en legde hem op de tafel naast zijn bed. Hij moet heel ver weg zijn, dacht de eekhoorn. Maar hij denkt aan mij! De zon scheen en de eekhoorn ging op de tak voor zijn deur zitten. Maar telkens stond hij op en ging hij naar binnen om de brief opnieuw te lezen, en telkens als hij bij het uitroepteken kwam hoorde hij weer het zachte fluiten van de mier die van ver weg iets van zich liet horen. En telkens schudde de eekhoorn zijn hoofd, glinsterden zijn ogen en dacht hij : mier, mier !” (uit “Misschien wisten zij alles” – Toon Tellegen)

Amie pour la vie "Het gaat hier over zich zien te redden Over een ideale wereld die ten onder gaat, en hoe dan zijn weg te zoeken. Over mooie herinneringen, en hoe daaruit kracht te putten. Over reddeloos verloren zijn, en het toch zien te redden. Over je plek kwijt zijn, en een nieuwe zoeken." (Uit "Sommige dingen..." - door Clara Van Den Broek).

Still in my mind. Marjoleintje, je staat nog steeds met je foto op mijnen bureau. Een vast stekje... Zo blijf je levendig in mijn gedachten! Liefs

Beleef en deel ! Lieve Lein, ik was deze middag in pure c ! Een tijdje terug gingen wij er ook lunchen ! Het was zo een gezellige middag met een lach en een traan. Ik denk er met veel plezier aan terug, maar mis je toch nog veel. x